Μια Σπίθα λέει την ιστορία της

Μένω στα Πετράλωνα.
Όταν βλέπω τηλεόραση αγριεύω, ενώ είμαι φιλήσυχος άνθρωπος.
Ακούω πανευτυχείς να μου τάζουν ή να τσακώνονται σαν να μην άλλαξε τίποτα, ενώ ξέρω πόσοι γνωστοί μου απολύθηκαν, πόσοι κλείσαν τα μαγαζιά τους κι έχουν κατάθλιψη, φόβο, πείνα.

Ανοίγω το Ιντερνετ με τη βοήθεια του ανιψιού μου στη λέξη Μνημόνιο και ανατριχιάζω. Αυτά που υπόγραψαν, εγώ για μένα δεν θα τα υπέγραφα ούτε με κάμα στο λαιμό. Πάει η Πατρίδα μου, πάει.

Κάποιος φίλος, μου είχε σφυρίξει προ καιρού : Σπίθα, Μίκης. Ψάχνω με τον ανιψιό και τη βρίσκω. Πάω σε μια συνέλευση : Άλλος κόσμος. Δεν μου φτάνει, θέλω να δράσω ΕΓΩ, ΣΗΜΕΡΑ. Μπας και μου φύγει το πλάκωμα. Βάζω αγγελία στις ανακοινώσεις Σπιθών, στη Χρυσή Ευκαιρία τζάμπα, ψάχνοντας για άνεργους, για νέους, για συνταξιούχους, για οργισμένους, παίρνω και 10 τηλέφωνα κολλητών. Οι 5 ανταποκρίνονται οι άλλοι νομίζουν πως είναι βολεμένοι, είναι του αύριο. Ξεκινάμε συνελεύσεις σε πάρκα. Σε κύκλο, κάθε φορά άλλος συντονιστής και γραμματέας, παίρνουμε αποφάσεις. Στην αρχή με πλειοψηφία, τώρα πια ομόφωνα, ντρέπεσαι να το παίξεις κάπως στ’ αδέρφια σου. Βρήκαμε ένα κλειδωμένο από χρόνια σπίτι, δεν σας λέω που, είναι από τα 71.000 κρατικά που ρημάζουνε, το σενιάραμε, οι κύκλοι στεγάζονται. Τι ψάχνουμε ; Δουλειά, Έργα. Κάποιοι μαζεύουν είδη για ανταλλαγές, άλλοι φτιάχνουν χειροτεχνήματα, μια ομάδα κάνει σεμινάρια γεωργίας πως θα παράγεις δικά σου, οι πιο πολλοί δουλεύουν μέσω Ιντερνετ. Εντοπίσαμε ποιοι δεν έχουν να φάνε, τους βάλαμε εθελοντές να μαζεύουν τροφές από Σούπερ Μάρκετ, ταβέρνες και να φτιάχνουν κάθε μέρα φαϊ για τους ίδιους και άλλους μοναχικούς. Δεν σας λέω λεπτομέρειες για να μη σας περιορίσω, η αξία είναι να τα βρείτε μόνοι σας. Απλό ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ : ποτέ μόνος, δυο-δυο, τρεις-τρεις, πέντε-πέντε … κρίκος σε αλυσίδα, μόλις πας να γονατίσεις : ααπ σε αρπάζουνε από δίπλα.

Πρόσφατα γίναμε 30. Αμέσως 5 από μας ξεκίνησαν καινούργια Σπίθα. Δεν χαθήκαμε όμως, κάθε δυο εβδομάδες έχουμε Διασπιθική με εκπροσώπους από κλήρωση. Κάθε μήνα μας τα λέει ο Μίκης κι η παρέα του. Όρθιοι και καθιστοί, κρεμόμαστε σαν τα σταφύλια.

Γιατί σας γράφω ; Γιατί είμαι ευτυχισμένος, Λεύτερος πολιορκημένος. Ας έρθουν να τα πάρουν, αν μπορούν. Καρτελατζήδες, νεότουρκοι, όποιοι. Το ξέρω, θα το πάω ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. Κι ότι γίνει. Δειλό δεν θα με πει ο γιός μου.