Επιστολή στα νιάτα μας

Στους νέους της Ελλάδας

Σε σένα κορίτσι και αγόρι της Ελλάδας θέλω να μιλήσω, σε σένα που σε ποτίζουν με το δηλητήριο της ανέχειας και τόσο δίκιο έχεις να θέλεις να φύγεις, για να λευτερωθείς από το οικονομικό αβέβαιο. Σε σένα που για λόγους ανασφάλειας έχεις «όνειρο» να γίνεις μετανάστης, στέλνω ετούτες τις σκέψεις μου και σε παρακαλώ ρίξε μια ματιά, μετά κάνε ό,τι σε προστάζει η καρδιά και η ψυχή σου.


Η γενιά σου παρουσιάζεται ως η πλέον αδικημένη και την αδικία που υφίστασαι την προβάλλουν και την στηρίζουν με πάθος όλα τα μέσα που επιθυμούν τον εκπατρισμό σου. Τα μέσα που έχουν πληρωθεί αδρά για να υπηρετήσουν εκείνους που επιθυμούν μια Ελλάδα ορφανή από τον ανθό της νιότης της, μια Ελλάδα ανύπαρκτη.

Σε έπεισαν και εξακολουθούν ακόμη περισσότερο να θέλουν να σε πείσουν, σπέρνοντας στην ψυχή σου τον τρόμο του αναξιοπαθούντα, ότι η μόνη λύση είναι ο ξεριζωμός σου. Κανείς ποτέ δεν σού είπε και ούτε πρόκειται να σού ομολογήσει, ότι η δική σου η γενιά είναι ευλογημένη, γιατί τάχθηκε στην πρώτη γραμμή πολέμου.

Σου απέκρυψαν το ποιος είσαι αληθινά και ότι τάχθηκες για να προσθέσεις ακόμη μια φωτεινή σελίδα στο αναρίθμητο βιβλίο της Ελληνικής καταβολής σου. Καταβολή που θέλουν να αφανίσουν…

Όμως τώρα, σε σένα κορίτσι και αγόρι της Ελλάδας ρίχνεται ο κλήρος της Μοίρας κι εσύ είσαι που θα πάρεις την απόφαση για το αν θα επιτρέψεις να μεταμορφωθεί η Ελλάδα του Φωτός σε Μουσουλμανική Ελλάδα, όπως επιτάσσουν τα σχέδια της νέας εποχής.


Ο σημερινός πόλεμος που βιώνεις --και μαζί με σένα όλοι μας τον υποφέρουμε-- είναι πρωτόγνωρος και αριστοτεχνικά στημένος.

Τι θα κάνεις λοιπόν παιδί μου; Θα προδώσεις την Πατρίδα σου εγκαταλείποντάς την στις ορδές των βαρβάρων που κατέκλυσαν ετούτα τα θεία χώματα, ορμώμενοι κι επικουρούμενοι από το φθονερό των σκοτεινών της πολέμιων;


Όλη η ανθρωπότητα γνωρίζει ότι ο Έλληνας όσο εξασθενημένος και να ήταν, πάντα στάθηκε απέναντι στον εχθρό με σθένος και αυτοθυσία, στον κλασσικά δοσμένο πόλεμο της πρώτης γραμμής και των χαρακωμάτων, γι’ αυτό και τώρα προσπαθούν να επιτάξουν απέναντί σου μια αρρωστημένη μορφή ανέχειας, έναν αόρατο και παντοδύναμο εχθρό, αφού πρώτα κατάφεραν να σ’ εγκλωβίσουν στην παγίδα της υπερεπάρκειας.


Όμως ο Έλληνας δεν είχε ποτέ του ανάγκη τα πολλά, μόνο την ουσία χρειαζότανε για αίτιο και αφορμή του. Την ουσία που κατόπτριζε την ίδια την ψυχή του και τούτο αποτυπώθηκε μέσα από μια σταγόνα λάδι, που πολύ πρόσφατα ενδυνάμωσε τον Έλληνα για να πει ΟΧΙ και να βροντοφωνάξει ΑΕΡΑ, μέσα στον αέρα που έδωσε ζωή στο λιόδεντρό του (το δέντρο της δικής σου γης που σού δωρήθηκε να σε κρατήσει δυνατό).!


Κορίτσι και αγόρι της σημερινής Ελλάδας, έχεις μια μεγάλη οφειλή:

Να στηρίξεις τη Φυλή που σ’ έσπειρε και στήριξε το κύτταρό σου μέσα στο αναρίθμητο του αιώνα και τώρα σε στέλνει στον εχθρό μπροστά, για να σου δώσει την ευκαιρία να αποδειχθείς Έλληνας και πάλι. Το οφείλεις στην ιστορία της ιερής σου Πατρίδας, αλλά και στο ανιστόρητο της πανάρχαιας πορείας σου που με τέχνη σού αποκρύβουν.

Η αντίσταση σε τούτο τον βρώμικο πόλεμο είναι υπόθεση των αμιγώς Ελλήνων. Και όλοι όσοι χρεωνόμαστε για Έλληνες, είμαστε υποχρεωμένοι ν’ ακολουθήσουμε την εντολή των προγόνων και να λογιστούμε ότι εγκαταλείποντας τη γη μας, είμαστε απλώς υπάκουοι στα σχέδια των εχθρών της που θέλουν την Ελλάδα εξαφανισμένη.


Κορίτσι και αγόρι της Ελλάδας, αν σε τούτη εδώ την προκλητική συγκυρία εγκαταλείψεις τη μάχη, αφήνεις την έκβαση του πολέμου έρμαιο στα σχέδια των απέναντι. Αφήνοντας τώρα την Ελλάδα, είναι σαν να ρίχνεις την ασπίδα σου στο χώμα και να εγκαταλείπεις το πεδίο της μάχης.

Θυμήσου ότι η μεγαλύτερη ντροπή για τον πρόγονό σου ήταν να τον αποκαλέσουν ρίψασπι. Όρος που χαρακτηρίζει τον ατιμασμένο, εκείνον που απέρριψε την ασπίδα του στην μάχη και πέρασε στη συλλογική μνήμη σαν άνανδρος, μικρόψυχος και ψοφοδεής . Ντροπή που ούτε ο θάνατος δεν ξέπλυνε ποτέ.

Θαρσείν χρη ταχ’ αύριον έσετ’ άμεινον (πρέπει να έχεις θάρρος, ίσως αύριο θα είναι καλύτερα)… Λόγος αθάνατος της Νόησης Αθηνάς που διά στόματος Οδυσσέως απέτρεψε τους Έλληνες από το να εγκαταλείψουν την προσπάθειά τους, οδηγώντας τους και πάλι στον πόλεμο.

Το αποτέλεσμα ετούτης της ρήσης είναι πάντα ζωντανό στις ψυχές των Ελλήνων καθώς οδήγησε στην καταδρομική επιχείρηση του Δούρειου Ίππου και εξακολουθεί να εμψυχώνει τους Έλληνες, ως καταδρομείς πολεμιστές που είναι από τη φύση τους...

Θαρσείν χρη διότι η έννοια Έλλην, δεν είναι προσδιορισμός υπηκοότητας, είναι χρέος Μνήμης, Έθνους και πάνω απ’ όλα είναι ΤΙΤΛΟΣ!...

Εδώ είναι ο Πόλεμος, εδώ και η γιορτή του!


Εύη Μπότσαρη (Από Ramnousia)