ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΣ

Αγαπητοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Σας παρακαλώ να δημοσιεύσετε το άρθρο του κ. Σήφη Πολυμίλη (ΤΟ ΒΗΜΑ, 28.6.2012, ηλεκτρονική σελίδα) και στη συνέχεια οι οργανώσεις μας να το χρησιμοποιήσουν στις ομιλίες τους σαν χαρακτηριστικό δείγμα ραγιαδισμού. Κι ακόμα σαν μια απόδειξη ότι η προσπάθειά μας να ενημερώσουμε σωστά τον λαό μας γίνεται ακόμα πιο δύσκολη όταν υπάρχουν ραγιάδες που όχι μόνο δεν ντρέπονται αλλά τολμούν να επιδεικνύουν το κουσούρι τους από τους μιναρέδες σοβαρών εφημερίδων, ιμάμηδες στην υπηρεσία των μεγάλων μας συμμάχων Μέρκελ, Σόϊμπλε, Μπαρόζο και Λακάρντ!

Φαίνεται ότι δεν τους φτάνουν τα οικονομικά και κοινωνικά εγκλήματα που υφιστάμεθα, τα υβρεολόγια και οι απειλές κατά του λαού και της χώρας μας που εξακοντίζουν εναντίον μας καθημερινά οι «σύμμαχοί» μας και θέλουν όπως τα αφεντικά τους να μας διαλύσουν ολοκληρωτικά και τελεσίδικα.

Όμως ας είναι βέβαιοι πως δεν θα τα καταφέρουν. Οι παλαιότεροι συνάδελφοί σας φίλε Σήφη, αυτοί που έσκυβαν όπως εσείς το κεφάλι τους στους εκάστοτε ισχυρούς «συμμάχους»-«προστάτες»-χουντικούς, κάτι ξέρουν για την ικανότητα αυτού του λαού να παραμένει πάντοτε ο τελικός νικητής. Είτε «έτσι» είτε «αλλιώς».Ρωτείστε τους αν τους βρείτε. Μιλώ εκ πείρας.

Ευχαριστώ,
Μίκης Θεοδωράκης


Σήφη Πολυμίλη
Τα παραμύθια με τους Ρώσους
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 28/06/2012
Ένας από τους μύθους που κυριάρχησαν τα δυο τελευταία χρόνια της κρίσης ήταν ότι η Ελλάδα είχε και άλλες εναλλακτικές λύσεις από το να προσφύγει στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς για βοήθεια. Θα θυμάστε ίσως, τον Μίκη να ξεσπαθώνει στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων κατά των αποικιοκρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να δηλώνει ότι η Ρωσία και η Κίνα ήταν έτοιμες να μας προσφέρουν περίπου δωρεάν βοήθεια, χωρίς μνημόνια και πράσινα άλογα... Συνταγή που υιοθέτησε, πιο κομψά είναι αλήθεια και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και διάφοροι νεόκοποι εθνοσωτήρες τύπου Καμμένου. Εμφάνιζαν μάλιστα ως υπόδειγμα ικανής διαπραγμάτευσης την Κύπρο που είχε πάρει ένα πρώτο δάνειο 2,5 δισ. από τους Ρώσους.

Μόνο που προχθές αποδείχθηκε περίτρανα πως μας πουλούσαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες... Η Κύπρος χρειάστηκε να δανειστεί ένα σχετικά ασήμαντο ποσό, για τα δικά μας δεδομένα, μόλις 10 δισ. Το αναζήτησε και στη Ρωσία και στην Κίνα για να αποδειχθεί ότι οι όροι που έβαζαν ήταν πολύ πιο σκληροί από αυτούς που επέβαλλε σε μάς η Ευρώπη... Οι μεν Ρώσοι ζητούσαν ένα πολύ πιο υψηλό επιτόκιο και δεν ξέρω τι άλλο, οι δε Κινέζοι ήθελαν περίπου τη μισή Κύπρο για να δώσουν το δάνειο. Με φυσική συνέπεια ο κομμουνιστής κ. Χριστόφιας να καταφύγει στην Ευρώπη αλλά και στο επάρατο ΔΝΤ για να πάρει τα χρήματα που είχε ανάγκη...

Τα λόγια και οι ανέξοδες υποσχέσεις λοιπόν είναι πολύ εύκολα. Υπάρχει όμως δυστυχώς και η αμείλικτη πραγματικότητα που προσγειώνει απότομα όσους θέλουν να εθελοτυφλούν ή να παραμυθιάζουν τον κόσμο. Δυστυχώς δεν υπάρχουν κράτη που να προσφέρουν ελεημοσύνη, ούτε βοήθεια χωρίς ανταλλάγματα. Το συμφέρον τους προασπίζουν με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεση τους. Μπορεί οι ρώσοι δισεκατομμυριούχοι να έχουν βρει στην Κύπρο ένα βολικό καταφύγιο για να εξασφαλίζουν τα χρήματα τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα μετατραπούν κιόλας σε εθελοντές φιλάνθρωπους... Μπίζνες κάνουν επειδή τους βολεύει και για όσο τους βολεύει...

Είτε μας αρέσει είτε όχι καμιά χώρα δεν αντέχει στο σύγχρονο κόσμο χωρίς συμμαχίες. Και οι συμμαχίες χτίζονται με επιμονή, προσπάθεια και με βάση τα αμοιβαία συμφέροντα. Και το συμφέρον της Κύπρου, όπως και της Ελλάδας είναι να μείνει στην Ευρώπη. Που έχει κι αυτή τα προβλήματα της, αλλά παρόλα αυτά εξακολουθεί να παραμένει ακόμα ένας πυλώνας σταθερότητας και σχετικής, έστω, ευημερίας. Που είναι αναγκαίο να προχωρήσει μπροστά, κάνοντας τα απαραίτητα βήματα και βλέποντας το συλλογικό και όχι μόνο το εκάστοτε εθνικό συμφέρον. Αλλά είναι πλέον κάτι παραπάνω από σαφές ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Ιδιαίτερα για χώρες, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, που αν χάσουν αυτό το στρατηγικό πλεονέκτημα θα υποφέρουν πολύ περισσότερο στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη οικονομία, χωρίς την ασφάλεια που τους προσφέρει η Ευρώπη... ]


ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ Κ.Α.Π.:
Η πρότασή μου σχετικά με τη δημιουργία Κοινοπραξιών δεν έχει σχέση με δάνεια, βοήθεια κλπ. αλλά αποβλέπει σε οικονομικές συμφωνίες με κανονικούς εταίρους και όχι με ληστές από κάθε άποψη. Όχι μόνο με τους ατελείωτους και αβάσταχτους τόκους και χρεολύσια που μας γονατίζουν επί δύο και πλέον αιώνες αλλά ακόμα Ληστές της Δημοκρατίας (βλ. Χούντα) και της Εθνικής Ανεξαρτησίας (βλ. Μνημόνιο).

Προτείνω «μπίζνες», για να μιλήσω τη γλώσσα της εποχής μας σε ισότιμη βάση, με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Η προβολή της Ρωσίας όπως είπα και στην ομιλία μου στην Κ.Ε., γίνεται για καθαρά πολιτικούς λόγους, τους οποίους εξήγησα. Αυτές οι προτεινόμενες κοινοπραξίες μπορεί να γίνουν με οποιαδήποτε χώρα Δύσης, Ανατολής, Βορρά ή Νότου, φτάνει να μπορούν. να θέλουν και οι προσφορές τους να είναι συμφέρουσες για μας.

Το πρόβλημά μας είναι να γλιτώσουμε από το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν» και να καταφέρουμε να ανήκουμε μόνο στον εαυτό μας, για να μπορέσουμε να συνάπτουμε σχέσεις σύμφωνα με τα εθνικά μας συμφέροντα.
Μ.Θ.