” Επιστροφή Αμμοχώστου, προπομπός δίκαιης και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού; “

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ

ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ ΔΙΚΑΙΗΣ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ;

Την τελευταία περίοδο η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται σχεδόν καθημερινά με δηλώσεις, πληροφορίες και φήμες αναφορικά με ένα επικείμενο άνοιγμα του κλειστού τμήματος της πόλης της Αμμοχώστου. Οι Κύπριοι πολίτες –Αμμοχωστιανοί και μη, πρόσφυγες και μη– γίνονται δέκτες μηνυμάτων «ελπίδας» για επιστροφή μέρους της περίκλειστης πόλης, επιστροφή έστω και λίγων προσφύγων στον τόπο που γεννήθηκαν, προοπτικές μεγάλης ανάπτυξης σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης και αυξημένης ανεργίας, προσδοκίες για μελλοντική παραχώρηση και άλλων κατεχομένων εδαφών.
Αυτή όμως η «διαρροή» πληροφοριών και φημών καλλιεργεί στους πολίτες μια στρεβλή εικόνα, που καμιά σχέση δεν έχει με τις πραγματικότητες. Η μόνη πραγματικότητα που εξυπηρετείται, όπως θα επεξηγήσουμε αναλυτικά πιο κάτω, είναι το οριστικό κλείσιμο του Κυπριακού μέσα από την επιβολή ενός νέου μοντέλου «λύσης».
Την ίδια ώρα παρατηρείται δυστυχώς μια συστηματική έλλειψη επίσημης ενημέρωσης εκ μέρους της κυβέρνησης, η οποία αφήνει το κυπριακό λαό όχι απλώς σε πλήρη άγνοια, αλλά και απόλυτα εκτεθειμένο σε παραπλανητικές εικασίες και ψευδή διλήμματα. Η ανησυχία που δημιουργούν τα ανωτέρω, αλλά και ο μέγιστος κίνδυνος για τον Κυπριακό Ελληνισμό καθιστούν απολύτως αναγκαία την παρέμβασή μας. Με αίσθημα ευθύνης έναντι των πολιτών και της πατρίδας μας, ως πολίτες και επιστήμονες που ασχολούνται επί μακρόν με το Κυπριακό και τις επιμέρους πτυχές του προβλήματος, εκφράζουμε τους προβληματισμούς μας και τις ανησυχίες μας ενώπιον του κυπριακού λαού.

Η μεγάλη εικόνα φαίνεται να είναι πολύ διαφορετική και, δυστυχώς, εντελώς ασύμβατη με τις «προσδοκίες» που καλλιεργούνται και το δήθεν όφελος των Ελληνοκυπρίων και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΝΤΑΙ

Το «μοντέλο» επιστροφής μέρους της Αμμοχώστου εμπερικλείει τους εξής κινδύνους: 

• Η συμφωνία για απόδοση της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου στους κατοίκους της να γίνει υπό κηδεμονία και διακυβέρνηση εκτός των πλαισίων της Κυπριακής Δημοκρατίας, με περιορισμούς όσον αφορά την ανοικοδόμηση, κατοίκηση ή εκμετάλλευση των περιουσιών.
• Να αναληφθούν δεσμεύσεις και διευθετήσεις αναφορικά με τη διοίκηση του λιμένος Αμμοχώστου και του Αεροδρομίου Τύμπου, που με ασαφείς και αόριστες εξουσίες τυπικά θα θεωρούνται υπό τη διοίκηση του ΟΗΕ ή της Ε.Ε., αλλά ουσιαστικά θα διοικούνται από το «συνιστών Τ/Κ κράτος» και κατ’ επέκταση από την ίδια την Άγκυρα. Μια τέτοια εξέλιξη βεβαίως θα συνιστά αυτομάτως και αναγνώριση του ψευδοκράτους με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
• Το πλέον όμως επικίνδυνο και απαράδεκτο είναι η διαφαινόμενη διασύνδεση της επιστροφής μέρους της πόλης της Αμμοχώστου με την κατασκευή αγωγού διοχετεύσεως φυσικού αερίου, ο οποίος θα διασχίζει τις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου, τις βρετανικές βάσεις αλλά και το «συνιστών Τ/Κ κρατίδιο». Μια τέτοια «διευθέτηση» συνιστά την έμμεση και de facto αναγνώριση του ψευδοκράτους. Ένα τέτοιο γεγονός νομιμοποιεί και τις διεκδικήσεις του ψευδοκράτους στη συνιδιοκτησία των κοιτασμάτων και οδηγεί την Κυπριακή Δημοκρατία σε μόνιμο εγκλωβισμό της στην εκμετάλλευση και διοχέτευσή του φυσικού της αερίου. Σε μια τέτοια εξέλιξη, το όποιο οικονομικό κύρος και διπλωματικό πλεονέκτημα προσφέρει στην Κυπριακή Δημοκρατία η εξεύρεση φυσικού αερίου δεν υπονομεύεται απλώς, αλλά ακυρώνεται, αφού η διεθνώς αναγνωρισμένη απόλυτη ιδιοκτησία προσφέρεται οικειοθελώς από το ίδιο το Κυπριακό Κράτος, χαρίζοντας και το ύστατο ισχυρό χαρτί, εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Το δε κύριο επιχείρημα που επιστρατεύεται από τους υποστηρικτές του ανοίγματος της πόλης, ότι μια τέτοια κίνηση θα αποβεί δήθεν προς το οικονομικό συμφέρον των Ε/Κυπρίων, είναι πέρα για πέρα αναληθές διότι:

• Οι μόνοι κερδισμένοι οικονομικά από τον όλο σχεδιασμό είναι κατ’ αρχήν η Τουρκία και το ψευδοκράτος, που θα αναβαθμίσουν την οικονομία τους από τη λειτουργία του λιμένα Αμμοχώστου και του αεροδρομίου Τύμπου, επίσημα πλέον, εις βάρος των αντίστοιχων υποδομών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τόσο τα αεροδρόμια Λάρνακας και Πάφου όσο και το λιμάνι Λεμεσού θα πληγούν ανεπανόρθωτα, με άμεσες επιπτώσεις στο ύψος των εσόδων, αλλά και στο ευρύτερο πλαίσιο των παρεχομένων υπηρεσιών και των εργαζομένων τους. Περαιτέρω, όπως αναφέραμε πιο πάνω, ενυπάρχει ο σαφής κίνδυνος για καθεστώς «συνιδιοκτησίας» του φυσικού αερίου της Κυπριακής Δημοκρατίας με το «Τ/Κ συνιστών κρατίδιο».
• Οι οριστικές και με τη συγκατάθεση του Κράτους συνέπειες του πιθανού ανοίγματος της Αμμοχώστου υπό προϋποθέσεις, όπως αυτές που αναφέρονται προηγουμένως, μόνο οικονομικό, νομικό και εθνικό αφοπλισμό μπορεί να επιφέρουν.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Έχοντας όλα αυτά τα δεδομένα υπόψη, καλούμε την κυπριακή κυβέρνηση και προσωπικά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Νίκο Αναστασιάδη και τον υπουργό Εξωτερικών κ. Ιωάννη Κασουλίδη να απαντήσουν στον κυπριακό λαό στα κάτωθι ερωτήματα:
1. Αν είναι πράγματι, όπως παρουσιάζεται από το ΥΠΕΞ της Κύπρου, πρωτοβουλία της κυπριακής κυβέρνησης η επαναφορά του θέματος του περίκλειστου τμήματος της Αμμοχώστου, με ποιο σκεπτικό θεωρείται η παρούσα στιγμή της βαθύτατης οικονομικής κρίσης κατάλληλη για να τεθεί θέμα Αμμοχώστου; Δηλαδή, αν η Κυπριακή Δημοκρατία με ανθούσα οικονομία μόλις και μετά βίας κατάφερε να διασωθεί από μια καταστροφική λύση, τι πιθανότητες έχει να εξασφαλίσει βιώσιμη λύση τώρα που έχει διαλυθεί οικονομικά;
2. Αν η πρωτοβουλία και η έντονη κινητικότητα που παρατηρείται αυτήν την περίοδο και συνδέεται με το θέμα της Αμμοχώστου δεν ανήκει στην κυπριακή κυβέρνηση αλλά σε ξένους παράγοντες (Τουρκία, Αγγλία, Αμερική), πόσο σοβαρά έχουν αξιολογηθεί τα κίνητρα και οι βλέψεις των παραγόντων αυτών (βάσει της έως τώρα εκπεφρασμένης και σταθερά εφαρμοζόμενης πολιτικής τους) και πώς αποτρέπονται οι κίνδυνοι που απειλούν την ίδια την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβίωση του κυπριακού λαού;
3. Ποιες απαντήσεις μπορεί να δώσει η κυπριακή κυβέρνηση στον κυπριακό λαό σχετικά με τα πλεονεκτήματα της απόδοσης ενός τμήματος της Αμμοχώστου και του ανοίγματος του λιμανιού της πόλης εάν αυτό συνδεθεί με αναγνώριση του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου και, άρα, de facto αναγνώριση του ψυδοκράτους; Δηλαδή, μπορεί να έχει το ίδιο βάρος η επιστροφή μερικών χιλιάδων προσφύγων και ενός πλήρως κατεστραμμένου τμήματος της πόλης από τη μια, και η ικανοποίηση της σταθερής τουρκικής επιδίωξης για δύο ξεχωριστά κράτη από την άλλη; Πιο συγκεκριμένα: Ποια είναι η σχέση κόστους – οφέλους;
4. Δεν προβληματίζει/ανησυχεί την κυπριακή πολιτική ηγεσία και ειδικότερα την κυπριακή κυβέρνηση η επίσπευση της λύσης και η σύνδεση της κρίσης με τη λύση;
5. Ποια θα είναι η απάντηση της κυπριακής κυβέρνησης εάν στην πρότασή της για άνοιγμα του λιμανιού της Αμμοχώστου, υπό τον έλεγχο είτε του ΟΗΕ ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Άγκυρα απαιτήσει άμεσα ή έμμεσα (μέσω «αποδοχής» εισήγησης φίλα προσκείμενων σε αυτήν χωρών) να λειτουργήσει και το αεροδρόμιο της Τύμπου με το ίδιο καθεστώς που θα ισχύει και για το λιμάνι της Αμμοχώστου; Ένας τέτοιος συμβιβασμός δεν θα αποτελεί αναγνώριση των τετελεσμένων της εισβολής και αναγνώριση ξεχωριστού κράτους όπως είναι και η πάγια επιδίωξη της Άγκυρας; Ακριβολογώντας: Δεν θα αποτελεί ανεπίτρεπτο και καταστροφικό ενδοτισμό;
6. Αποτελεί ορθό τρόπο αξιοποίησης του όπλου των υδρογονανθράκων, του μοναδικού ισχυρού πλεονεκτήματος που διαθέτει αυτήν τη στιγμή η Κυπριακή Δημοκρατία, η επιδίωξη λύσης μέσω των λεγόμενων Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που εμφανώς συνδέονται, πέραν των άλλων συνεπειών, τόσο με την απώλεια σημαντικού ποσοστού δικαιωμάτων επί των κοιτασμάτων όσο και με τη σημασία και τα οφέλη από τη διέλευση των ενεργειακών αγωγών;
7. Πόσο σοβαρά έχει απασχολήσει την κυπριακή κυβέρνηση αν συμφέρει την Κύπρο να δευκολύνει με περαιτέρω υποχωρήσεις στο θέμα της λύσης μέσω των ΜΟΕ την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή ουσιαστικά αναγνωρίζοντας de facto το ψευδοκράτος και διαγράφοντας την εισβολή, την κατοχή και τον εποικισμό; Έχει απασχολήσει την κυπριακή κυβέρνηση να ζητήσει απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων κατοχής ως βασική προϋπόθεση για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και επιστροφή της Αμμοχώστου χωρίς όρους; Και τι θα απαντήσει εάν οδηγηθεί σε άρση του βέτο άνευ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ανταλλάγματος;
8. Έχει απασχολήσει σοβαρά την κυπριακή ηγεσία το γεγονός ότι επιδιώκοντας αυτήν τη στιγμή λύση δια της Αμμοχώστου αποκλείει οποιαδήποτε στοιχειωδώς αξιοπρεπή λύση του Κυπριακού στο μέλλον, ότι αναβαθμίζει δραματικά την παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο, ενώ μη σπεύδοντας σε λύση αυτήν τη στιγμή της τραγικής οικονομικής κατάστασης και αδυναμίας της Κύπρου παραμένει μεν σε εκκρεμότητα το Κυπριακό πρόβλημα, αλλά διατηρούνται ζωντανές οι ελπίδες για μια βιώσιμη λύση στο μέλλον, εκμεταλλευόμενοι το πλεονέκτημα που μας παρέχει το κεφάλαιο υδρογονάνθρακες;
9. Πόσο εύκολο και επιτρεπτό είναι για έναν Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να λησμονεί, να παραβλέπει και να ανατρέπει εις βάρος μας τα προβλεπόμενα από τη συμφωνία του 1979 μεταξύ Κυπριανού – Ντενκτάς για την απόδοση της Αμμοχώστου και, αντί να επιμείνει στην εφαρμογή της συγκεκριμένης συμφωνίας, να αποδέχεται για άλλη μια φορά να άγεται στα γνωστά τουρκικά παζάρια και τις πάγιες διαπραγματευτικές τακτικές της Άγκυρας; Χρειάζεται υπενθύμιση ότι το Κυπριακό ΔΕΝ πρέπει ΕΠΟΥΔΕΝΙ να Αμμοχωστοποιηθεί;

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΦΟΣΟΝ…

• Υπάρχει η διάθεση από την κυβέρνηση να μας ενημερώσει, όντας πρόθυμοι και διαθέσιμοι για συνεργασία, με αγαθή πρόθεση για παροχή βοήθειας προς όφελος της Κυπριακής Δημοκρατίας και των πολιτών της και μόνο.

• Καθιστούμε σαφές ότι κατηγορηματικά συντασσόμαστε με διεκδικητικές κυβερνητικές ενέργειες για απόδοση της Αμμοχώστου, αλλά επίσης κατηγορηματικά αντιτασσόμαστε στην αποδοχή ολέθριων όρων που θα αποτελούσε πύρρειο νίκη, αφού θα οδηγούσε σε κατάλυση της κυριαρχίας του κυπριακού κράτους επί ολοκλήρου του κυπριακού εδάφους, υποδούλωση και σταδιακό αφανισμό.

ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ
Υπ’ αυτές τις συνθήκες, θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε ο κυπριακός λαός –υπερβαίνοντας κομματικές ταυτότητες– να μην ανεχθεί την εκποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας έναντι του πενιχρού τιμήματος απόδοσης μέρους της πόλης της Αμμοχώστου, η οποία, σημειωτέον, πρέπει να απαιτηθεί άνευ άλλων όρων, όπως ακριβώς προβλέπεται από τις συμφωνίες Κυπριανού – Ντενκτάς, τις αποφάσεις του ΟΗΕ και των διεθνών οργάνων.