Με τις δικές μας δυνάμεις η εθνική σωτηρία

Γράφει: Νίκος Καραβαζάκης

Η Ελλάδα σήμερα αντιμετωπίζει πρωτοφανώς στην ιστορία της 3πλή απειλή: δημοσιονομική κρίση, αμφισβήτηση συνόρων και μαζική λαθρομετανάστευση. Ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί, οι αμυντικές συμμαχίες  έχουν εκφυλιστεί, η πολιτισμική συνοχή διασπάται.
Ως αποκορύφωση της διάβρωσης του πολιτεύματος από την διαπλεκόμενη κομματοκρατία της μεταπολίτευσης, προσκλήθηκε και εισέβαλε η Τρόικα διαμορφώνοντας οικονομική κατοχή και καλυμμένη κατάλυση  της εθνικής κυριαρχίας. Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη-που ουδέποτε δημοκρατικά επιλέχθηκε ή επικυρώθηκε- εκτεταμένα αμφισβητείται, όπως και σε πολλές χώρες. Αντιδρώντας στη μαζική φτωχοποίηση των λαών, στην πολτοποίηση των εθνών, στη διάλυση των κοινωνιών. Που επιβάλουν οι τοπικές ελίτ και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ώστε να διασωθούν  αυτές έναντι των ανερχόμενων ανταγωνιστών BRICS  στις παγκόσμιες αγορές. Η Δύση συνολικά, παρακμάζει οικονομικά και πολιτικά και πολιτισμικά, εκδηλώνονται συμπτώματα «κανιβαλισμού» μέσα στις κοινωνίες και μεταξύ των εθνών. Είναι η μοναδική ιστορική καμπή μετάθεσης του διεθνούς κέντρου πλούτου και ισχύος προς την Ανατολή.

Εσχάτως με τον πιο βάναυσο τρόπο, συντρίφτηκε η εθνική οικονομία της Κύπρου με ακαταμέτρητες ακόμη  τις επιπτώσεις στην ίδια την υπόσταση του κυπριακού κράτους. Και σε συνέχεια, αμφισβητείται πλέον σε ολόκληρη την Ευρωζώνη η ασφάλεια των τραπεζικών καταθέσεων και συνεπώς αναιρείται διεθνώς η αξιοπιστία του ευρώ ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. Επέρχεται  η διάλυση ή διάσπαση της Ευρωζώνης.
Αν όμως στις δυτικές κοινωνίες και κράτη σκοπός αυτής της λαίλαπας είναι η υποτίμηση της εργασίας ώστε να διασωθεί το ποσοστό κέρδους των επενδυτών, για την Ελλάδα και την Κύπρο με τον ολιγάριθμο πληθυσμό τους, η αξία αυτή είναι αμελητέα. Στην Κύπρο ήδη και στην Ελλάδα σε εξέλιξη, έχουν εντοπισθεί τεράστια ενεργειακά αποθέματα, στην έκταση των θαλάσσιων Α.Ο.Ζ. τους. Τα οποία επαρκούν και για την ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης και για την αναζωογόνηση των πολυεθνικών της επιχειρήσεων και Τραπεζών. Μάλιστα, η αναδιανομή ενερ-γειακών πόρων υπήρξε το ουσιώδες κίνητρο και αποτέλεσμα των πολεμικών επεμβάσεων σε όλη τη βόρεια Αφρική και τις χώρες της Μεσοποταμίας την τελευταία εικοσαετία. Και είναι η απώτερη υστεροβουλία των απειλών κατά του Ιράν, για την γεωπολιτική απομόνωση του οποίου διαλύεται η Συρία.Εφόσον λοιπόν αναγνωρίζεται η οικονομική αξία των ΑΟΖ, προστιθέμενη στη γεωπολιτική, της Ελλάδας και της Κύπρου για ποιο λόγο εμείς, οι πολίτες και κυβερνήσεις των χωρών μας, να μη συνεργαστούμε για την από κοινού διαχείρισή τους; Γιατί να μην αλληλοενισχυθούμε συντονισμένα οικονομικά και εμπορικά, γιατί να μην οικοδομηθούν διαρκή θεσμικά σώματα και να μη παράγονται κοινές πολιτικές; Γιατί να συρόμαστε σε άθλιες επαίσχυντες διυπουργικές συνεδριάσεις με την Τουρκία, που ακατάπαυστα απειλεί και παραβιάζει τα δίκαιά μας και κατέχει το 1/3 της Κύπρου; Και μάλιστα καθώς πλησιάζει η δικαίωση του έθνους των Κούρδων;
Αυτή η στρατηγική σύμπλευση Ελλάδας και Κύπρου, σχηματίζει έναν άξονα ευημερίας και ανάπτυξης στη Μεσόγειο, δίνει αναπτυξιακό προσανατολισμό στις βαλκανικές χώρες, αναχαιτίζει το νεοοθωμανικό επεκτατισμό, ισορροπεί οικονομικούς και πολιτικούς ανταγωνισμούς στην Ευρώπη. Η ενωμένη ισχύς μας παρακινεί σε ευρύτερες συνεργασίες στη Μεσόγειο και στη νότια Ευρώπη. Επαναφέρει στη σύγχρονη πραγματικότητα την προαιώνια αξία του ελληνισμού, προτάσσοντας την ειρήνη και συνεργασία, με επίκεντρο τον άνθρωπο και τη διαλεκτική.
Επιπλέον σχηματίζονται οι όροι πολιτικής ανασυγκρότησης των κοινωνιών μας, που δυναστεύονται από τη διαπλεκόμενη κομματοκρατία. Επιτρέπουν διεργασίες ώστε το πρόσφατα καταγεγραμμένο 25% ακομμάτιστων πολιτών στην Κύπρο να μεταλαμπαδευθεί και στην Ελλάδα, συνεγείροντας και την Ευρώπη όπως το αντίστοιχο 25% στην Ιταλία. Ενόψει και των ευρωεκλογών του 2014.
Αυτή η δημοκρατική πατριωτική ενωτική στρατηγική αίρει την προδιαγραφόμενη ακυβερνησία στην Ελλάδα, με τη σύνθεση κυβέρνησης εξωκομματικής στελέχωσης, υπερκομματικής στήριξης, ειδικού αντιμνημονιακού προγράμματος, ορισμένης χρονικής διάρκειας και μη επανεκλέξιμης. Αφοπλίζει τη ραγιάδικη δεσποτεία, απομονώνει τους διχαστι-κούς δογματισμούς και περιθωριοποιεί τις αδιέξοδες ιδεολογικές προκαταλήψεις.

Ως ένας λαός, ως ένα έθνος, με δύο κράτη, οι δικές μας δυνάμεις δεν αθροίζονται απλά αλλά πολλαπλασιάζονται πολιτικά!

Ελλάδα-Κύπρος ένας λαός, αγώνας κοινός!