Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΟΙ ΑΜΕΣΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΛΗΜΜΑ - του Γιώργου Κασιμάτη

Μόλις ένας μήνας πέρασε από τις εκλογές και ο ελληνικός λαός βλέπει ήδη με θλίψη να συνεχίζονται 'λες και δεν έγιναν εκλογές- δύο πραγματικότητες που δείχνουν πόσο χαμηλό είναι το επίπεδο διακυβέρνησης της χώρας: η μια είναι η πλήρης απουσία κάθε προγράμματος αντιμετώπισης της κρίσης και η πλήρης εγκατάλειψη των προεκλογικών εξαγγελιών, η άλλη ειναι η σταθερή συνέχιση της ποδηγέτησης του ελληνικού λαού από το Μεγάλο Δουκάτο με τους έλληνες τσάτσους του προς τον πιο βαθύ γκρεμό που υπάρχει: προς μια έξοδο από το ευρώ με ελεγχόμενη από τους δανειστές πτώχευση.

Οι προγραμματικές δηλώσεις των τριών κομμάτων που κυβερνούν τη χώρα δείχνουν καθαρά και ξάστερα: (α) καμιά πρόθεση αναδιαπραγμάτευσης των επονείδιστων δανειακών συμβάσεων (των «Μνημονίων»), (β) κανένα πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης (δεν μιλάμε για ποιοτική κοινωνική ανάπτυξη, γιατί ο όρος είναι άγνωστος από πολλά χρόνια) και (γ) καμιά πρόθεση, καμιά γνώση και κανένα σχέδιο για την περίφημη αναδιάρθρωση και αναδιοργάνωση του διαλυμένου κρατικού μηχανισμού. Ένα πρόγραμμα μονάχα υπάρχει σίγουρο -αυτό που υπήρχε εξαρχής: η εκποίηση των δεκάδων χιλιάδων μονάδων της δημόσιας περιουσίας και των πηγών του δημόσιου πλούτου. Το πιο απλό και το πιο εύκολο για μια ανίκανη κυβέρνηση, το πιο κερδοφόρο για τη βουλιμία του δανειστή και το πιο επιζήμιο για το φτωχό οφειλέτη. Το πρόγραμμα αυτό, που ήδη εκτελείται, δεν είναι, βέβαια, πρόγραμμα ανάπτυξης ή ανάκαμψης, αλλά καταστροφής της χώρας.
Εν όψει αυτής της κατάστασης, θα ήθελα να επισημάνω δύο τεράστιους κινδύνους που έχουν ήδη δρομολογηθεί και απειλούν για πολλές γενιές την υπόσταση της Ελλάδας:
1ος κίνδυνος: Η απώλεια της δημόσιας περιουσίας και των πηγών του εθνικού πλούτου. Όπως επανειλημμένα έχομε καταγγείλει, με τη δανειακή σύμβαση της 10ης Μαΐου 2010 έχει δεσμευτεί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας υπέρ των δανειστών, η δε ελληνική κυβέρνηση έχει παραιτηθεί από κάθε δικαίωμα να αρνηθεί τη μεταβίβαση κρατικού περιουσιακού στοιχείου που έχει ζωτική σημασία για την κυριαρχία και την επιβίωση της χώρας μας (άρθρα 4 και 17 §5 της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης), καθώς και από την προστασία που μας παρέχουν το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της ΕΕ (με την υπαγωγή μας στο αγγλικό δίκαιο, άρθρο 14).Οι ίδιες δεσμεύσεις έγιναν δεκτές και με το Μνημόνιο Β΄ [άρθρα 5 (1) (2), 15 (1) (2) (3) (4)]. Το Μνημόνιο Β΄ περιλαμβάνει, μάλιστα, και ρητό όρο (με το Μνημόνιο Α΄ απαγορευόταν έμμεσα) που απαγορεύει στην Ελλάδα, από τώρα και στο μέλλον, να δεσμευτεί η ίδια και να δεσμεύσει τα περιουσιακά της στοιχεία απέναντι σε τρίτα πρόσωπα και κράτη! (Πλήρης κατάλυση της κυριαρχίας κράτους).
Η υλοποίηση αυτής της πρωτοφανούς δέσμευσης και ο τρόπος εκποίησης της δημόσιας περιουσίας έχει θεσμοθετηθεί από τη Βουλή των Ελλήνων με τον επίσης πρωτοφανή στη σύγχρονη ιστορία των κρατών νόμο υποτέλειας (τον «Εφαρμοστικό» ν. 3986/1.7.2011). Υπενθυμίζω σε σκίτσο τις ρυθμίσεις του νόμου αυτού που ίδρυσε τη διαβόητη Εταιρεία-Ταμείο για την εκποίηση:
Κάθε εταιρεία της υπόδειξης ή της εμπιστοσύνης των δανειστών θα επιλέγει το περιουσιακό στοιχείο που θέλει να πάρει για εκμετάλλευση - το περιουσιακό στοιχείο θα μεταβιβάζεται αμέσως στο «Ταμείο», χωρίς δικαίωμα επιστροφής - το «Ταμείο» με ειδικό συμβούλιο θα εκτιμά (χωρίς διαφάνεια) της αξία του περιουσιακού στοιχείου - σ' αυτή την τιμή, χωρίς διεθνή διαγωνισμό, θα μεταβιβάζεται αφορολόγητα και ατελώς στην εταιρεία επιλογής των δανειστών - η μεταβίβαση θα είναι οριστική (πώληση) ή μακροχρόνια (συνήθως 70-99 έτη) για εκμετάλλευση - όλα τα (τεράστια) έξοδα λειτουργίας του Ταμείου και διαχείρισης του περιουσιακού στοιχείου που μεταβιβάζεται κάθε φορά βαρύνουν το ελληνικό κράτος - τα ποσά των εσόδων θα κατατίθενται στο «Ταμείο» από την εταιρεία εκμετάλλευσης ή αγοράς, τα οποία σε προθεσμία ολίγων ημερών (10 ημερών!) θα τα μεταβιβάζει υποχρεωτικά στους δανειστές, χωρίς να επιτρέπεται να εισέλθει ούτε ένα ευρώ στο ταμείο του ελληνικού κράτους. Η εικόνα είναι σαφής ... Η «ιδιώτικοποίηση» των 80.000 περιουσιακών στοιχείων του κράτους (που ανέφερε κυριακάτικη εφημερίδα) και πολλών άλλων που δεν αποκαλύπτονται, καθώς και οι πραγματικοί στόχοι των δραστηριοτήτων της Ομάδας Ράιχενμπαχ εντάσσονται σ' αυτό το σύστημα «αξιοποίησης» της ελληνικής δημόσιας περιουσίας.
2ος Κίνδυνος: Η επιβολή ελεγχόμενης (από τους δανειστές) χρεοκοπίας. Έχομε ξαναγράψει ότι η ελεγχόμενη από τους δανειστές χρεοκοπία είναι πολύ χειρότερη από την ανεξέλεγκτη πλήρη χρεοκοπία και η χείριστη από όλες τις λύσεις. Γιατί; Για τους εξής λόγους: Διότι στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, μπαίνοντας η χώρα σε κατάσταση ανάγκης, η παρούσα γενιά υφίσταται, αναμφίβολα, μεγάλες οικονομικές θυσίες (όπως, για παράδειγμα στη δεκαετία του 1950), αλλά: η χώρα δε χάνει την κυριαρχία της, δε χάνει τη δημόσια περιουσία της και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, απελευθερώνεται νόμιμα από τα δεσμά των δανειακών της υποχρεώσεων, αποδεσμεύεται από την απαγόρευση να ασκεί πολιτική προστασίας της οικονομίας της και δεν υποθηκεύονται οι επόμενες γενιές. Μπορεί μόνη της η Ελλάδα, με τα πλεονεκτήματα μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, να ανακάμψει.
Αντίθετα, στην ελεγχόμενη από τους δανειστές χρεοκοπία, στην οποία μας οδηγούν η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΕΕ με ηγέτη τη Κα Μέρκελ και η συγκυβέρνηση των τριών κομμάτων, σημαίνει τα έξης:

  • Έξοδο από το ευρώ. Επειδή δεν μπορούν να το κάμουν θεσμικά, ούτε είναι εύκολη η άσκηση πολιτικής και οικονομικής βίας, θα εξασφαλίσουν τη συναίνεση της κυβέρνησης, ώστε να βγει η Ελλάδα... «με τη θέλησή της».
  • Ελεγχόμενη ισοτιμία δραχμής, ώστε : ο ελληνικός λαός να χάσει μεγάλο μέρος των χρημάτων του, οι δανειστές να διασφαλίσουν τα δάνεια και τη δημόσια περιουσία της Ελλάδας και να συνεχιστεί η ύφεση στο διηνεκές σκληρότερη, για να μας ελέγχουν.
  • Εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, με τις ρυθμίσεις που περιγράψαμε πιο πάνω, για πολλές γενιές.
  • Τον πλήρη αφελληνισμό της ελληνικής οικονομίας με τη μεταβίβασή του ελέγχου της στο πολυεθνικό επίπεδο
  • Τη φυγή ή την υποδούλωση του ανθρώπινου δυναμικού των επόμενων γενιών.

Για να αποφευχθούν και οι δύο παραπάνω καταστροφικοί για την Ελλάδα κίνδυνοι, καθώς και η πλήρης και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, μια μόνο σωστή και σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο λύση υπάρχει: η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση οικονομικής ανάγκης, η οποία θα συνοδεύεται: (α) με στάση πληρωμών (με την έννοια της αναστολής), (β) με εφαρμογή από την κυβέρνηση της χώρας των νόμιμων μέτρων που επιβάλλει η κατάσταση οικονομικής ανάγκης (π.χ. προστασία ελληνικής παραγωγής και καταναλωτή) και (γ) με επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων και επαναφορά τους στη διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα τόσο ως προς το ύψος του ποσού των δανείων (στο ύψος του μη «επαχθούς χρέους), όσο και ως προς τη νομιμότητα των όρων δανεισμού.
Εάν οι δανειστές αρνούνται αυτή τη διαπραγμάτευση, τότε μένει ως λύση: η επίσης σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο μονομερής καταγγελία των ούτως ή άλλως παράνομων και ανίσχυρων- δανειακών συμβάσεων (των λεγόμενων «Μνημονίων»). Η λύση αυτή απαιτεί, ασφαλώς, πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα άσκησης πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και, προ παντός, ικανή και ισχυρή πολιτική ηγεσία.
Προτείνονται διάφορες λύσεις μείωσης του χρέους και οικονομικής πολιτικής. Πολλές από αυτές είναι σωστές. Για την Ελλάδα, όμως, με το διαλυμένο κράτος, την κατεστραμμένη οικονομία και την κατάσταση της πολιτικής της υποτέλειας, αποτελούν ημίμετρα. Αυτό που δεν ακούγεται καθόλου με το όνομά του είναι η διαπραγμάτευση με κατάργηση των τριών όρων που καταλύουν τη κυριαρχία του κράτους: (α) της ολοκληρωτικής δέσμευσης της δημόσιας περιουσίας και της εξωτερικής οικονομικής πολιτικής, (β) της παραίτησης από τα δικαιώματα της εθνικής κυριαρχίας και (γ) της υπαγωγής μας στο αγγλικό δίκαιο που σημαίνει: αντίστοιχη παραίτηση από την προστασία του διεθνούς δικαίου. Οι όροι αυτοί, αν και ανίσχυροι, εφαρμόζονται καθημερινά από τους δανειστές μας και κυρίως από την κυβέρνηση μας. Αν δε καταργηθούν και στις συμβάσεις και στην πράξη, κάθε υπόσχεση για αναδιαπραγμάτευση είναι απάτη.
Πρέπει να συνειδητοποιήσομε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σημείο όπου δεν έχει να διαλέξει μεταξύ άμεσης οικονομικής ανάκαμψης και πτώχευσης. Έχει να διαλέξει μεταξύ δύο δρόμων που της δείχνει η Ιστορία: το δρόμο μεγάλων θυσιών της παρούσας γενιάς, αλλά με διάσωση των επόμενων γενιών και της κυριαρχίας της και το δρόμο της καταστροφής και της υποτέλειας με θυσία και της παρούσας και των επόμενων γενιών. Η Ιστορία επιβάλλει τον πρώτο δρόμο. Οι Έλληνες πρέπει να διαλέξουν.
Όλοι βλέπομε πως το Μεγάλο Τσελιγκάτο, με τη σκληρή γκλίτσα του βοσκού του και με τις κραυγές τρόμου των άγριων τσοπανόσκυλών του, μας ποδηγετεί। Τον εξευτελισμό του κοπαδιού τον ζούμε καθημερινά. Την ασφυξία του μαντριού τη νιώθουμε όλοι οι Έλληνες. Η ασφυξία γίνεται αποπνιχτική, γιατί, δυστυχώς για τη δημοκρατία, τα ΜΜΕ στρατεύθηκαν ως τσοπανόσκυλα στις γραμμές του Τσελιγκάτου. Θα πρέπει, όμως, να πάψομε να ακούμε τις κραυγές τους και να πιστέψομε ότι μπορούμε να πηδήξομε την μάντρα. Και, όπως όλοι οι λαοί πάντοτε, σίγουρα μπορούμε!

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στη εφημερίδα Το Παρόν της Κυριακής, 22.7.12

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ ή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !

Τώρα που οι εκλογές(sic) στην κατεχόμενη χώρα τελείωσαν, οι “υποσχέσεις” της κατοχικής συγκυβέρνησης έγιναν άνεμος, το επίχρισμα “Δημοκρατίας” στο “ΤΡΟΪΚΑΝΟ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ” ξεφτίζει, και ο λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με τα ΖΩΤΙΚΑ – ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ προβλήματα, τα δίπολα Κομματοκρατία-Δημοκρατία, Νεοταξίτικη Αυτοκρατορία – Εθνικό Κράτος αποκτούν πάλι εναργή υπόσταση !!
Και τα δυό διπολικά μοντέλα άσκησης εξουσίας κατ'ουσιαν διαφέρουν μόνο στην κλίμακα εφαρμογής τους και όχι στην φιλοσοφία τους που είναι η θυσία της ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ στον βωμό της ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ και των ορέξεών του.
Η Νέα Τάξη μισεί την Δημοκρατία και δεν το κρύβει ούτε το έκρυψε ποτέ. Απλά χρησιμοποιεί δημοκρατικά επιχρίσματα γιά να μακιγιάρει το βδελυρό πρόσωπο της ελέω χρήματος μονοκρατορίας της.

Αφορμή γι αυτό το κείμενο, έδωσε το μετεκλογικό σκηνικό, οι δηλώσεις προγραμματικές και μη και κυρίως οι πράξεις των υπαλλήλων της Τροϊκας(Κυβέρνηση – Κόμματα) με πιό πρόσφατες της δηλώσεις του κ Τσίπρα στη ΝΕΤ στις 11 του μηνός.
Μετά και τις χθεσινές δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης οτι ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί σαν ΑΝΑΧΩΜΑ στο ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ κύμα λαϊκης αντίδρασης η προβιά προβάτου δεν κρύβει τον κακό λύκο που είναι στο μαντρί πεινασμένος!
Και γιά να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους η ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ξεθεμελιώνει ένα μετά το άλλο τα κάστρα της ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ και τώρα η μάχη δίνεται στο ΟΧΥΡΟ της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. Δεν πρόκειται γιά ΠΕΙΡΑΜΑ όπως πολλοί το ονομάζουν διακριτικά, πρόκειται γιά πραγματικό ΠΟΛΕΜΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ του Ελληνικού Εθνικού Κράτους.
Η παγκόσμιας κλίμακας ΝΕΑ ΤΑΞΗ επιβάλλει την παγκόσμια εξουσία της με την βοήθεια ντόπιων υποτακτικών, καλά αμειβόμενων, που στην περίπτωση της Ελλάδας είναι η Κυβέρνηση, τα Κόμματα, συλλήβδην τα στελέχη της ελληνικής Κομματοκρατίας.
Ο Παγκόσμιος Πόλεμος επιβολής της Νέας Αυτοκρατορίας, στον Ελληνικό χώρο παίρνει την μορφή του πολέμου της Κομματοκρατίας με την Δημοκρατία, του Πολιτικού προσωπικού της ντόπιας ολιγαρχίας εναντίον του λαού, της κομματικής βούλησης εναντίον της λαϊκής θέλησης.
Πως αλήθεια φθάσαμε απο τις επίσημες, πολλαπλές διακηρύξεις του Γ.Α.Π περί “επειγούσης ανάγκης Παγκόσμιας Διακυβέρνησης” στην ωμή κυνική δήλωση του κ. Τσίπρα περί “ΑΝΑΧΩΜΑΤΟΣ” στην “ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ” λαϊκή αντιδραση ή πόσο διαφορά έχουν τα ψεύδη του Γ.Α.Π “Λεφτά υπάρχουν” με την “Επαναδιαπραγμάτευση” της συγκυβέρνησης είναι εύκολο να απαντήσουμε: Ο πόλεμος του ΈΘΝΟΥΣ-ΚΡΑΤΟΥΣ με την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ή αλλοιώς της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ με την ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ καλά κρατεί.

Έτσι μιά κυβέρνηση της Ν.Δ του 30%(ήταν 18% και έγινε τόσο με τις τρομοκρατικές επιθέσεις Γερμανών και Τροϊκανώνκαι με τις αυθαίρετα χαριζόμενες 50 έδρες,), του κατάλοιπου ΠΑΣΟΚ του 12% και της “εξαγνιστικά” συμβάλλουσας ΔΗΜΑΡ του μειλίχιου κ Φώτη αφού υφαρπάζει την λαϊκή ψήφο κάνει τις “Προγραμματικές της Δηλωσεις” ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ!!
Το κυρίαρχο κοινό συγκολλητικό στοιχείο της “Τροϊκανικής Συγκυβέρνησης” ξεχάστηκε πριν αλέκτωρ λαλήσει και οι Προγραμματικές Δηλώσεις του Σαμαρά ανακεφαλαιούνται σε δύο μόνο λέξεις “ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ(Ξεπούλημα της Ελλάδας)” και “ΛΙΤΟΤΗΤΑ(Ανθρωπιστικός όλεθρος των Ελλήνων)”.
Δεν θα περίμενε βέβαια κανείς και τίποτε περισσότερο από τον κ.Σαμαρά που στην πρώτη του δήλωση στο Ζάπειο μετά την νίκη του, έσπευσε να δηλώσει την “τήρηση της υπογραφής του” στην συμφωνία υποταγής της χώρας που είχε υπογράψει κατά τη πρώτη Μνημονιακή Συγκυβέρνηση και όταν, οικουρών λόγω του προβλήματος υγείας , έστελνε καινούργια επιστολή υποταγής στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής.
Δεν θα περίμενε βεβαίως κανείς και τίποτε καλύτερο απο το ΠΑΣΟΚ που μπρός στον κίνδυνο ποινικών διώξεων στελεχών του και τον κίνδυνο τέλειας εξαφάνισης απο τον πολιτικό χάρτη θα έκανε να πάντα να βρεθεί στην εξουσία.
'Αλλωστε και ο κ. Βενιζέλος είχε βάλει και την δική του υπογραφή στην “Συμφωνία Υποτέλειας” μαζί με τον κ. Σαμαρά.
Η περίπτωση όμως της ΔΗΜΑΡ ξενίζει κάποιους και θλίβει περισσότερους.. Όμως δεν ξενίζει αυτούς που θυμούνται την ένθερμη υποστήριξή της στην ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον του Καντάφι και τις πρόσφατες ευχές της γιά την ανατροπή του Άσαντ! Είναι ένα κόμμα “Δήθεν” Αριστεράς που έδωσε στέγη σε πρώην ΠΑΣΟΚΟΥΣ και άλλες “Δημοκρατικές Συστημικές Δυνάμεις” και μετέτρεψε με την λυδία λίθο που διαθέτει τις αντιμνημονιακές ψήφους σε μνημονιακές!!

Και ερχόμαστε στην “Αξιωματική Αντιπολίτευση” του ΣΥΡΙΖΑ, το πολυδιαφημισμένο αποκούμπι του μαχόμενου λαού μας γιά μια ανατροπή της Εθνικής Υποτέλειας και Ευτέλειας, γιά μιά Οικονομική Ανάπτυξη που θα ξαναφέρει αισιοδοξία και προοπτική στην πατρίδα.
Φυσικά ολοι γνωρίζουμε τις Διεθνιστικές ιδεοληψίες πολλών συνιστωσών του, τις προβληματικές του θέσεις σε ζωτικής σημασίας κεφάλαια εξωτερικής πολιτικής(Θράκη-Μακεδονικό) και μεταναστευτικής πολιτικής(Υπατία-Σμίξιμο οικογενειών μεταναστών-Χαρτιά στους λαθρομετανάστες κλπ).
Όλοι θυμόμαστε την άρνηση κατ'ουσίαν του ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Μίκη Θεοδωράκη γιά την συγκρότηση ενός Παλλαϊκού Μετώπου Ανατροπής της Εθνικής Υποτέλειας(νέο ΕΑΜ) στα πλαίσια της ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α που θα γκρέμιζε τα κομματικά τείχη και τους ιδεολογικούς διαχωρισμούς προς χάριν του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα που ένα Παλλαϊκό Μέτωπο πρέπει να δώσει νικηφόρα!!
Πολλοί την στάση του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α την ερμήνευσαν σαν μυωπική, μικροκομματική και εν πάσει περιπτώσει εντασσόμενη στην ιδεολογική αγκύλωση της “ιστορικής αριστεράς” να γεννά ή να εγκρίνει εκ των υστέρων την “νομιμότητα” κάθε γενόμενου λαϊκού κινήματος.
Αυτή είναι η “ευγενικότερη” ερμηνεία, γιατί υπάρχει και η σκληρότερη που βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ ώς ένα μεγάλο κομμάτι, πόλο πλέον , της ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ στην Ελλάδα που κινείται μέσα στα πλαίσια που χαράζει η Ν.Τ.
Είναι η Αντίθεση της Θέσης που το σύστημα δημιουργεί γιά να προκύψει η Σύνθεση που επιθυμεί!!
Τι συζητούσε ο κ. Τσίπρας κεκλεισμένων των θυρών με τους πρεσβευτές των G20 προεκλογικά;
Η αποσιώπηση αναφοράς στην κατάλυση της Εθνικής Κυριαρχίας που είναι η σοβαρότερη συνέπεια των μνημονίων είναι τυχαία;
Είναι αλήθεια η χρηματοδότηση της προεκλογικής του καμπάνιας απο την κυρία των Ολυμπιακών Αγώνων και η εμπλοκή αμερικάνικης εταιρείας που ειδικεύεται με το αζημίωτο στην προώθηση νέων ηγετών σ'ολο τον κόσμο που θα υπακούουν στην Ν.Τ;
Και σαν να μην έφταναν αυτά ήλθε η ίδια η “ειλικρινής” δήλωση του κ.Τσίπρα στην ΝΕΤ στις 11 Ιουλίου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έδρασε σαν “ ΑΝΑΧΩΜΑ” στο “ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ” κύμα λαϊκης οργής. Οποίαν χρείαν μαρτύρων έχομεν;

Από την ελάσσονα αντιπολίτευση οι Ανεξάρτητοι Έλληνες μπορούν να έχουν αμείωτη την πατριωτική ρητορική τους και να προκαλούν το σύστημα με προτάσεις νόμου γιά την άμεση ανακήρυξη ΑΟΖ, όμως το κοινοβουλευτικό τους μέγεθος επιτρέπει προς το παρόν να λειτουργούν σαν αφαλιστική δεικλίδα εκτόνωσης της λαϊκής-πατριωτικής δυσαρέσκειας.
Το ΚΚΕ με την διεθνικστική, ταξική οπτική αλλά κυρίως εγκλωβισμένο στον Κομματικό Δογματισμό αδυνατεί να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει το λαϊκό – πατριωτικό κίνημα, το οποίο πολλάκις λοιδωρεί(πχ κίνημα πατάτας).
Η Χ.Α γνήσιο τέκνο της Προδοτικής Κομματοκρατίας με την την πατριωτική προβειά που φορά δεν κρύβει τον λύκο της Φασιστικής Διεθνιστικής της ιδεολογίας.

Για μιά ακόμα φορά οι Έλληνες καλούμεθα να αναλάβουμε το Χρέος απέναντι στο Έθνος και την Ελλαδική Πατρίδα.
Καλούμεθα να επιλέξουμε ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ ή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΘΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ή ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ της Ν.Τ.
Το Κ.Α.Π που έγκαιρα ανίχνευσε τα πραγματικά διακυβεύματα της “οικονομικής κρίσης”, αγωνίζεται γιά Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Πατριωτική Αναγέννηση – Άμεση Δημοκρατία με ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΑΝΥΠΑΚΟΗ στην Κομματοκρατία και το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μέσα στον λαό μας.


Ιωάννης Αποστολόπουλος
Βέροια, 12 Ιουλίου 2012

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

ΣΧΟΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ - Μίκης Θεοδωράκης

Άκουσα σήμερα το πρωί (11.7.2012) στη ΝΕΤ τον Αλέξη Τσίπρα να λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε σαν ανάχωμα απέναντι σ' αυτό το ανεξέλεγκτο κύμα λαϊκής οργής. (Μεταφέρω την φράση του όπως την θυμάμαι, άλλωστε σημασία έχουν οι δύο λέξεις που υπογραμμίζω, ΑΝΑΧΩΜΑ και ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ).

Αν θυμάμαι καλά, το τελευταίο κύμα λαϊκής οργής εκδηλώθηκε με την κολοσσιαία συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 6 Φεβρουαρίου, που την προκαλέσαμε βασικά εμείς: ο Μανώλης Γλέζος, ο Γιώργος Κασιμάτης κι εγώ, που υπογράψαμε την αφίσα της Ε.ΛΑ.Δ.Α. με φόντο την ελληνική σημαία. Εκεί που χτυπηθήκαμε κατά μέτωπο από τα ΜΑΤ με δακρυγόνα και χημικά και στη συνέχεια μας υποδέχθηκε μέσα στη Βουλή ο ίδιος ο Τσίπρας.

Χαίρομαι και λυπάμαι ταυτόχρονα που επιβεβαιώνεται έτσι η άποψή μου ότι η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΚΑΠ με τη δημιουργία του Μετώπου Ε.ΛΑ.Δ.Α. που για μας επρόκειτο να γίνει εφαλτήριο για την εξέλιξη του Ε.ΛΑ.Δ.Α. σε ένα νέο ΕΑΜ με την συμμετοχή ΟΛΩΝ των αντιμνημονιακών δυνάμεων, για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας κομματικού τύπου ελιγμός για την απόκτηση δύναμης μέσα στη Βουλή με την εγκατάλειψη του οράματος της ΠΑΛΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, γεγονός που όπως σωστά το παραδέχθηκε ο αρχηγός του, τον καθιστούσε εξ αντικειμένου ανάχωμα, δηλαδή καταδίκη της λογικής της λαϊκής εξέγερσης με βάση την ενότητα του Λαού, που αποτελεί τον μοναδικό δρόμο για την ριζική λύση του εθνικού μας προβλήματος.

Περνώ τώρα στην λέξη «ανεξέλεγκτο». Για ένα κόμμα της ιστορικής Αριστεράς δεν νοείται να υπάρχει ακόμα και το πιο ισχυρό λαϊκό κίνημα, εάν δεν ελέγχεται από τον μηχανισμό του. Στην περίπτωση τη δική μας, δηλαδή στα δύο τελευταία χρόνια, δημιουργήθηκαν εκατοντάδες λαϊκά κινήματα, που παρά το ότι έφταναν κάποτε να συγκεντρώνουν δεκάδες χιλιάδες πολίτες, εν τούτοις θεωρήθηκαν και από τα δύο ιστορικά κόμματα «ανεξέλεγκτα» και γι' αυτό όχι μόνο αγνοήθηκαν αλλά και συκοφαντήθηκαν και χτυπήθηκαν.

Με το Μέτωπο ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α. (με δύο λάμδα) εμείς επιδιώκαμε την όσο γίνεται πιο πλατειά ενότητα στην κορυφή (δηλαδή σ' αυτούς που είχαν την πρωτοβουλία για τη δημιουργία του) και τον συντονισμό, έτσι που η ενότητα του Λαού να αναπτύσσεται και να προχωρά με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες, υπεύθυνα και πειθαρχημένα, έχοντας η ίδια εξασφαλίσει την αυτοάμυνά της απέναντι στους κουκουλοφόρους και κάθε είδους εξτρεμιστές που θα προσπαθούσαν να αλλοιώσουν τον απόλυτα πατριωτικό, δημοκρατικό και υπεύθυνο χαρακτήρα της. Αποκλείαμε εμείς (το Κ.Α.Π.) τις παλιές μεθόδους ενός ασφυκτικού ελέγχου από τα πάνω, με στόχο την κομματικοποίηση του Μετώπου.

Και ίσως να είναι αυτό που πληρώσαμε εμείς και ο λαός, που μετά τις εκλογές βρεθήκαμε μπροστά σε ένα νέο σκηνικό με μια Μνημονιακή Κυβέρνηση που κατόρθωσε να αποσπάσει το 48% των ψήφων και μια Αξιωματική Αντιπολίτευση που χτίστηκε σαν ανάχωμα επάνω σ' αυτό που χαρακτηρίζεται επίσημα ως «ανεξέλεγκτο κίνημα οργής του ελληνικού λαού».

Ελπίζω μετά απ' αυτό το νέο ξεκαθάρισμα, τα μέλη ης Σπίθας τα σημερινά και τα πρώην, να κατανοήσουν τελειωτικά ότι ο ρόλος που μας υποχρεώνουν να παίξουμε στο μέλλον οι τωρινές πολιτικές εξελίξεις είναι για μας ιστορικά αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε.

Όσοι και όποιοι πιστοί, πρέπει να συνεχίσουμε τη δράση μας από το ανάχωμα και πέρα. Όσοι προτίμησαν το ανάχωμα, παρακαλούνται να μας αφήσουν ήσυχους. Από δω και πέρα θα πρέπει να είμαστε αμείλικτοι στην υπεράσπιση και εφαρμογή των Αρχών και των Στόχων μας.

Αθήνα, 11.7.2012


Μίκης Θεοδωράκης

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΙΟ - Μίκης Θεοδωράκης

Προχτές κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της Τριμερούς Τροϊκανικής Κυβέρνησης πήραμε μια γεύση για το τι είναι «αντίσταση» μέσα από την καρδιά του Συστήματος που είναι η Βουλή των Ελλήνων...


Στις πέντε θετικές φωνές το Σύστημα απαντούσε με δεκαπέντε. Χειρότερη υπήρξε η αναλογία στον Τύπο και την Τηλεόραση, με τη διαφορά ότι εκεί γίνονται επιλογές, διαστρεβλώσεις, τα θετικά πνίγονται και τα αρνητικά μεγεθύνονται. Έτσι η τελική εικόνα που φτάνει στον πολίτη είναι κατά πέντε φορές πιο ευνοϊκή για την κυβέρνηση, γεγονός που οδηγεί τους πολίτες σε αντιπαραθέσεις όλο και πιο μακριά από τον βασικό στόχο των προοδευτικών δυνάμεων δηλ. την αποκάλυψη της αλήθειας, τη σωστή ενημέρωση και την μαζική συστράτευση στην κατεύθυνση της Αντίστασης.

Πρόκειται για μια νέα υποτίμηση της ικανότητας των δυνάμεων της υποτέλειας κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν επιδιώκουμε να τις αντιμετωπίσουμε στο δικό τους γήπεδο. Τα πρώτα αποτελέσματα ήταν ακόμα πιο αρνητικά, γιατί έδωσε την ευκαιρία στην κυβερνητική προπαγάνδα να εκμεταλλευτεί, να διαστρεβλώσει, να απομονώσει και να κάνει συνθήματα δυο-τρία σημεία της ομιλίας του Τσίπρα:

  1. Δεν θέλουμε και απειλούμε τις Επενδύσεις
  2. Μιλάμε για τιμωρίες (δηλαδή λέξεις που δεν πρέπει να προβάλλει η Αριστερά γιατί ανασκαλεύουν μνήμες)
  3. Δεν προβάλλουμε λύσεις.
Από την άλλη μεριά ο Φώτης Κουβέλης που σαν παλαιός Λαμπράκης έχει ως φαίνεται καταλάβει τη σημασία της πρότασης του παλιού του Προέδρου για διπολική πολιτική, δηλαδή Πολιτικές σχέσεις με την Ευρώπη και οικονομικές με την Ρωσία, ύψωσε τους τόνους και διαστρεβλώνοντας το παράδειγμα της Κύπρου εκραύγασε «Ανήκουμε μόνο στην Ευρώπη».

Ποια είναι η ανάλυση της δικής μου πρότασης;

Είπα στην Κ.Ε. ότι οι Ευρωπαίοι μας υποτιμούν, μας λοιδωρούν και μας ...τιμωρούν, γιατί πιστεύουν ότι μας έχουν κυκλώσει, οπότε μη έχοντας διέξοδο είμαστε υποχρεωμένοι να φερόμαστε σαν ραγιάδες απέναντί τους. Έτσι μονάχα εάν βρεθεί διέξοδος από τον σφιχτό εναγκαλισμό της «Μερκελικής Ευρώπης», όπως πολύ σωστά την χαρακτήρισε ο Τσίπρας, μπορεί να κερδίσουμε ακόμα και τον σεβασμό και την εκτίμηση των σημερινών υβριστών μας που είναι φυσικό να σιχαίνονται τους δειλούς και άβουλους και προ παντός θα λύσουμε μια για πάντα το κύριο πρόβλημα που μας βασανίζει και που είναι η ξένη εξάρτηση.

Κι αν θέλουμε αυτή η διέξοδος να αποτελεί το αντίπαλο δέος για τους εχθρούς-πιστωτές μας, τότε αυτή είναι η Ρωσία. Επομένως και εμείς που βρισκόμαστε έξω από το Σύστημα αλλά και όσοι αντίθετοι προς το Μνημόνιο επιλέξουν να το χτυπήσουν από τα μέσα, θα πρέπει να πείσουμε τον ελληνικό λαό ότι η Ευρώπη δεν είναι μονόδρομος.

Διαφορετικά ό,τι κι αν πούμε, όπως αυτά που ειπώθηκαν στη Βουλή, σε τελική ανάλυση βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με τις δυνάμεις του Μνημονίου.
Και κάτι άλλο: Εκεί που μας οδηγούν οι αυταπάτες των συνοδοιπόρων μας, πιστεύω ότι για να ξεσηκωθεί και πάλι ο Λαός, χρειάζεται η προβολή αυτής της ριζικής αλλαγής της εθνικής πορείας.

Προσωπικά προτιμώ την έξοδο προς την κατεύθυνση του αντίπαλου δέους. Όμως είμαι πρόθυμος να συμφωνήσω για την ανεύρεση και άλλων κατευθύνσεων, φτάνει να είναι ρεαλιστικές και να μας απελευθερώσουν από αυτόν τον ασφυκτικό κλοιό, που όπως με το Αρκάδι, το Μεσολόγγι και το Ζάλογγο μας οδηγεί μαθηματικά από τις ατομικές αυτοκτονίες προς την αναπόφευκτη εθνική αυτοκτονία.

Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Α.Ο.Ζ και όχι Ε.Ο.Ζ

Η αντεθνική έως προδοσίας εξωτερική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων των τελευταίων ετών συνεχίζεται με προκλητικό τρόπο και μάλιστα με ταχύτερους ρυθμούς υπό την υψηλή αιγίδα και προτροπή των τροϊκανών επικυριάρχων του προδομένου μας τόπου.

Όλα τα ευαίσθητα εθνικά θέματα δυστυχώς αντιμετωπίζονται και θα αντιμετωπίζονται κάτω από το πνεύμα των Μνημονίων και της Ξένης Κατοχής της χώρας.

Αφορμή γιά προβληματισμό γιά τις Ε.Ο.Ζ(Ειδικές Οικονομικές Ζώνες) και την Α.Ο.Ζ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) ειδικά αλλά και γενικότερα γιά τους γεωστρατηγικούς και εθνικούς κινδύνους γιά την χώρα, που έρχονται στο προσκήνιο με τον πόλεμο στην Συρία, έδωσαν πάλι οι άσπονδοι φίλοι και γείτονες Τούρκοι.

Οι Τούρκοι με γνωστούς και εκφρασμένους κυνικά από τον υπουργό τους επί των εξωτερικών κ. Νταβούτογλου στόχους Νεο-Οθωμανικής ανασύστασης, μετά την Α.Ο.Ζ του Καστελόριζου αμφισβητούν γιά δεύτερη φορά πρό ημερών την ελληνική κυριαρχία της νησίδας Ζουράφας, ανατολικά της Σαμοθράκης.

Ο τούρκικος γεωστρατηγικός και όχι μόνο μεγαλοϊδεατισμός δεν εκφράζεται φυσικά με αμφισβήτηση του Καστελόριζου και της Ζουράφας(ή Λαδοξέρας) μόνον, ούτε είναι ρηχός και περιπτωσιακός.

Οι γεωστρατηγικές επιλογές ακολουθούν την Στρατηγική Βάθους που εύγλωτα και με αφοπλιστική κυνική ειλικρίνεια περιγράφει ο κ Αχμέτ Νταβούτογλου, υπουργός εξωτερικών, εμπνευστής και διαμορφωτής της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας στο διάσημο βιβλίο του “ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ – Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ” .

Η Τουρκία με διαχρονικό και στρατηγικό στόχο να μετατραπεί σε Περιφερική Αυτοκρατορία της Παγκόσμιας Αυτοκρατορίας, αμφισβητεί όχι μόνο το μισό Αιγαίο και την Κρήτη αλλά άν πιστέψουμε τον Νταβούτογλου, ολόκληρο τον Ελλάδικό χώρο και την Κύπρο.

Γιατί τώρα οι άσπονδοι φίλοι μας, που το πολιτικό μας κατεστημένο τους θέλει και στην Ε.Ε υπακούοντας στις εντολές των υπερατλαντικών συμμάχων, βάλανε στο στόχαστρο της επεκτατικής τους πολιτικής και την Ζουράφα όπου το πετρέλαιο αναβλύζει στη θάλασσα(εξ ού και το προσωνύμιο Λαδοξέρα);

Μα γιατί ένας στρατηγικός στόχος αμφισβήτησης της ανατολικής ελληνικής Α.Ο.Ζ που χαράσσεται βόρεια απο την Ζουράφα και φθάνει νότια μέχρι το Καστελόριζο έχει ώς προς την υλοποίησή του ωριμάσει στους εγκεφάλους των Τούρκων ιθυνόντων.

Στην ωρίμανση αυτή βοηθά δυστυχώς και η ραγιάδικη, με υπόνοια προδοσίας, εξωτερική και όχι μόνο πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων της Ελλάδας.

Δεν μας φτάνει η Α.Ο.Ζ που δεν κηρύσσεται ΑΜΕΣΑ, ή καλύτερα από χθές από το Πολιτικό Προσωπικό της Εθνικής Υποδούλωσης, μας προέκυψαν και οι Ε.Ο.Ζ που ο “Καλλικράτης” του Μνημονιακού ΠΑ.ΣΟ.Κ με μαεστρία και προορατικότητα περισσή προετοίμασε!

Ειδικά σ'αυτή την ευαίσθητη εθνικά περιοχή αναδεικνύεται ο απροκάλυπτα κατακερματιστικός της Ελληνικής επικράτειας ρόλος του “Καλλικράτη” και των Μνημονιακών Ε.Ο.Ζ!!

Φαίνεται ότι το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ στην ΘΡΑΚΗ βρίσκεται προ των πυλών υλοποίησης του με την ένοχη σιωπή άν όχι συνεργασία της Αθήνας.

Συγκεκριμένα η δημιουργία της Ε.Ο.Ζ Θράκης εκκρεμεί προς υπογραφή από τον Αντιμνημονιακό” ασθενούντα κ Σαμαρά και απαιτεί την συνεργασία του περιώνυμου κ. Φούχτελ(υφυπουργός Εργασίας της Γερμανίας) με τόν “Καλλικρατικό” Γενικό Γραμματέα της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, κ. Γιαννακίδη.

Αυτοί οι δυό μετά την υπογραφή του κ Σαμαρά θα προσπαθήσουν από κοινού να ανατάξουν(sic) την -επί πολλά χρόνια ξεχασμένη από την Αθήνα- Θράκη!!!!!

Ποιός είναι ο γκαουλαϊτερ κος Φούχτελ που τον διόρισε η ίδια η κ Μέρκελ στο νεοελληνικό “Τροϊκιστάν” γιά να “συνεργαστεί” με την “Ελληνική Κυβέρνηση” στην αξιοποίηση των ελληνικών ΕΣΠΑ;Είναι ο κύριος που έχει αναλάβει την ευθύνη της διαχείρισης των κονδυλίων που θα διατεθούν για επενδύσεις (κυρίως γερμανικών συμφερόντων) και την εποπτεία της δημιουργίας-λειτουργίας αυτών των περίφημων ζωνών Ε.Ο.Ζ.

Είναι ο κύριος που θα “συνεργαστεί” με το ελληνικό γκουβέρνο των Αθηνών και με τους “Καλλικρατικούς” τοπικούς άρχοντες όπως ο περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κ. Γιαννακίδης στην δικαιοδοσία του οποίου είναι η νησίδα Ζουράφα και ο κατεστραμμένος φάρος της που δεν αναστηλώνεται!!

Τυχαίο; Δεν νομίζω, ιδίως αν η τυχαιότης αυτή προστεθεί και σε άλλες τυχαίες πληροφορίες γιά τον εν λόγω τοπικό Καλλικρατικό Άρχοντα που εξελέγη με την σημαία του ΠΑΣΟΚ.

Ενώ ο κ Γιαννακίδης δεν έχει λεφτά για τον φάρο της Λαδοξέρας που διεκδικούν οι Τούρκοι έχει λεφτά για τα τα σεμινάρια “αντικουνουπικής προστασίας” που κάνει σ'όλη την Θράκη!

Ο εν λόγω ο κύριος που κατά πληροφορίες πηγαινοέρχεται στην Τουρκία και ασκεί εξωτερική πολιτική (με ποιά ιδιότητα και πως νομιμοποιείται για κάτι τέτοιο, ίσως θα έπρεπε να μας απαντήσει το υπουργείο Εξωτερικών ή των Εσωτερικών, για να κατανοήσουμε και τι σημαίνει ακριβώς "Καλλικράτης") προφασιζόμενος πολιτιστική και οικονομική συνεργασία με την γείτονα χώρα κακές γλώσσες λένε ότι εξελέγη και με τις ευλογίες του τούρκικου προξενείου της Κομοτηνής!!

Ο κος γκαουλαϊτερ λοιπόν της κ Μέρκελ με τον κο Καλλικρατικό περιφερειάρχη με την υπογραφή και του πρωθυπουργεύοντος κ Σαμαρά θα προσπαθήσουν να "παντρέψουν" τις απαιτήσεις μέγιστου οικονομικού οφέλους των γερμανών επενδυτών (μην φανταστείτε πως θα επωφεληθούν άλλοι από τα "αναπτυξιακά έργα" που θα υλοποιηθούν από τα Ελληνικά προγράμματα ΕΣΠΑ) χωρίς να θίξει τα συμφέροντα της Ελλάδας και των πολιτών της.

Δεδομένης, μάλιστα και της εθνικής ιδιαιτερότητας της Θράκης, φανταζόμαστε πως το σχέδιο της ΕΟΖ για την Θράκη, είναι “αρτιότατο” και “δεν δημιουργεί ούτε θέτει θέματα ή ζητήματα κυριαρχίας” κάποιου άλλου στο συγκεκριμένο γεωγραφικό διαμέρισμα της χώρας.

Δεν γνωρίζω το είδος των συχνότατων επαφών (για οικονομική συνεργασία) του Γ.Γ. της περιφέρειας Αν. Μακεδονίας και Θράκης με τούρκους "επενδυτές", πληροφορίες όμως λένε πως ήδη ένας Καναδός επιχειρηματίας ενδιαφέρεται για τον χρυσό της Θράκης, ενώ είναι άγνωστο τι θα συμβεί στο τεράστιο κοίτασμα υδρογονανθράκων που βρίσκεται νοτιο-ανατολικά της Θάσου (γνωστό ως "Μπάμπουρας") όταν αυτό θα μεταβεί (πιθανότατα) σε αγνώστου ταυτότητας "ιδιοκτησιακό καθεστώς", αφού θα συμπεριληφθεί στην ΕΟΖ των Φούχτελ – Γιαννακίδη.

Αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατή η εκμετάλλευση του συγκεκριμένου πετρελαϊκού κοιτάσματος, λόγω κοινής συμφωνίας Α. Παπανδρέου - Οζάλ!

Μετά την συγκεκριμένη συμφωνία ο Ανδρέας Παπανδρέου αναφώνησε το πασίγνωστο Mea Culpa, "προσπαθώντας" να ζητήσει "συγνώμη" για το τεράστιο λάθος - έγκλημα που διέπραξε εις βάρος της χώρας).

Όμως αυτά τα “λάθη” δεν συγχωρούνται και επειδή δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται οι εμπλεκόμενοι (στην περίπτωση αυτή Σαμαράς και Γιαννακίδης) πρέπει να γνωρίζουν πως εξαιτίας της ΕΟΖ της Θράκης, στο πολύ κοντινό μέλλον ενδέχεται να αντιμετωπίσουν την Δικαιοσύνη επειδή λειτούργησαν κατά των συμφερόντων, των δικαιωμάτων και των κεκτημένων της χώρας και των πολιτών.

Αν δεν γνωρίζουν, κάλλιστο για τους ίδιους θα ήταν να το μάθουν και να το εμπεδώσουν.

Όπως και θα πρέπει να εμπεδώσουν ότι ύψιστοι εθνικοί λόγοι(Εθνικοί-Γεωστρατηγικοί-Οικονομικοί) επιβάλλουν άμεση ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ Α.Ο.Ζ από την Ελλάδα.

Κανείς δεν νομιμοποιείται, κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς να παίζει με την Θράκη, το Αιγαίο και την εθνική κυριαρχία!!

Αυτός ο πανέμορφος και ευλογημένος βράχος της Μεσογείου είναι ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ και δεν ξεπουλιέται ούτε με Ε.Ο.Ζ ούτε με Μνημόνια, ούτε με υπογραφές τυχάρπαστων πολιτικάντηδων!


Γράφει ο Ιωάννης Αποστολόπουλος

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Επιστολή στα νιάτα μας

Στους νέους της Ελλάδας

Σε σένα κορίτσι και αγόρι της Ελλάδας θέλω να μιλήσω, σε σένα που σε ποτίζουν με το δηλητήριο της ανέχειας και τόσο δίκιο έχεις να θέλεις να φύγεις, για να λευτερωθείς από το οικονομικό αβέβαιο. Σε σένα που για λόγους ανασφάλειας έχεις «όνειρο» να γίνεις μετανάστης, στέλνω ετούτες τις σκέψεις μου και σε παρακαλώ ρίξε μια ματιά, μετά κάνε ό,τι σε προστάζει η καρδιά και η ψυχή σου.


Η γενιά σου παρουσιάζεται ως η πλέον αδικημένη και την αδικία που υφίστασαι την προβάλλουν και την στηρίζουν με πάθος όλα τα μέσα που επιθυμούν τον εκπατρισμό σου. Τα μέσα που έχουν πληρωθεί αδρά για να υπηρετήσουν εκείνους που επιθυμούν μια Ελλάδα ορφανή από τον ανθό της νιότης της, μια Ελλάδα ανύπαρκτη.

Σε έπεισαν και εξακολουθούν ακόμη περισσότερο να θέλουν να σε πείσουν, σπέρνοντας στην ψυχή σου τον τρόμο του αναξιοπαθούντα, ότι η μόνη λύση είναι ο ξεριζωμός σου. Κανείς ποτέ δεν σού είπε και ούτε πρόκειται να σού ομολογήσει, ότι η δική σου η γενιά είναι ευλογημένη, γιατί τάχθηκε στην πρώτη γραμμή πολέμου.

Σου απέκρυψαν το ποιος είσαι αληθινά και ότι τάχθηκες για να προσθέσεις ακόμη μια φωτεινή σελίδα στο αναρίθμητο βιβλίο της Ελληνικής καταβολής σου. Καταβολή που θέλουν να αφανίσουν…

Όμως τώρα, σε σένα κορίτσι και αγόρι της Ελλάδας ρίχνεται ο κλήρος της Μοίρας κι εσύ είσαι που θα πάρεις την απόφαση για το αν θα επιτρέψεις να μεταμορφωθεί η Ελλάδα του Φωτός σε Μουσουλμανική Ελλάδα, όπως επιτάσσουν τα σχέδια της νέας εποχής.


Ο σημερινός πόλεμος που βιώνεις --και μαζί με σένα όλοι μας τον υποφέρουμε-- είναι πρωτόγνωρος και αριστοτεχνικά στημένος.

Τι θα κάνεις λοιπόν παιδί μου; Θα προδώσεις την Πατρίδα σου εγκαταλείποντάς την στις ορδές των βαρβάρων που κατέκλυσαν ετούτα τα θεία χώματα, ορμώμενοι κι επικουρούμενοι από το φθονερό των σκοτεινών της πολέμιων;


Όλη η ανθρωπότητα γνωρίζει ότι ο Έλληνας όσο εξασθενημένος και να ήταν, πάντα στάθηκε απέναντι στον εχθρό με σθένος και αυτοθυσία, στον κλασσικά δοσμένο πόλεμο της πρώτης γραμμής και των χαρακωμάτων, γι’ αυτό και τώρα προσπαθούν να επιτάξουν απέναντί σου μια αρρωστημένη μορφή ανέχειας, έναν αόρατο και παντοδύναμο εχθρό, αφού πρώτα κατάφεραν να σ’ εγκλωβίσουν στην παγίδα της υπερεπάρκειας.


Όμως ο Έλληνας δεν είχε ποτέ του ανάγκη τα πολλά, μόνο την ουσία χρειαζότανε για αίτιο και αφορμή του. Την ουσία που κατόπτριζε την ίδια την ψυχή του και τούτο αποτυπώθηκε μέσα από μια σταγόνα λάδι, που πολύ πρόσφατα ενδυνάμωσε τον Έλληνα για να πει ΟΧΙ και να βροντοφωνάξει ΑΕΡΑ, μέσα στον αέρα που έδωσε ζωή στο λιόδεντρό του (το δέντρο της δικής σου γης που σού δωρήθηκε να σε κρατήσει δυνατό).!


Κορίτσι και αγόρι της σημερινής Ελλάδας, έχεις μια μεγάλη οφειλή:

Να στηρίξεις τη Φυλή που σ’ έσπειρε και στήριξε το κύτταρό σου μέσα στο αναρίθμητο του αιώνα και τώρα σε στέλνει στον εχθρό μπροστά, για να σου δώσει την ευκαιρία να αποδειχθείς Έλληνας και πάλι. Το οφείλεις στην ιστορία της ιερής σου Πατρίδας, αλλά και στο ανιστόρητο της πανάρχαιας πορείας σου που με τέχνη σού αποκρύβουν.

Η αντίσταση σε τούτο τον βρώμικο πόλεμο είναι υπόθεση των αμιγώς Ελλήνων. Και όλοι όσοι χρεωνόμαστε για Έλληνες, είμαστε υποχρεωμένοι ν’ ακολουθήσουμε την εντολή των προγόνων και να λογιστούμε ότι εγκαταλείποντας τη γη μας, είμαστε απλώς υπάκουοι στα σχέδια των εχθρών της που θέλουν την Ελλάδα εξαφανισμένη.


Κορίτσι και αγόρι της Ελλάδας, αν σε τούτη εδώ την προκλητική συγκυρία εγκαταλείψεις τη μάχη, αφήνεις την έκβαση του πολέμου έρμαιο στα σχέδια των απέναντι. Αφήνοντας τώρα την Ελλάδα, είναι σαν να ρίχνεις την ασπίδα σου στο χώμα και να εγκαταλείπεις το πεδίο της μάχης.

Θυμήσου ότι η μεγαλύτερη ντροπή για τον πρόγονό σου ήταν να τον αποκαλέσουν ρίψασπι. Όρος που χαρακτηρίζει τον ατιμασμένο, εκείνον που απέρριψε την ασπίδα του στην μάχη και πέρασε στη συλλογική μνήμη σαν άνανδρος, μικρόψυχος και ψοφοδεής . Ντροπή που ούτε ο θάνατος δεν ξέπλυνε ποτέ.

Θαρσείν χρη ταχ’ αύριον έσετ’ άμεινον (πρέπει να έχεις θάρρος, ίσως αύριο θα είναι καλύτερα)… Λόγος αθάνατος της Νόησης Αθηνάς που διά στόματος Οδυσσέως απέτρεψε τους Έλληνες από το να εγκαταλείψουν την προσπάθειά τους, οδηγώντας τους και πάλι στον πόλεμο.

Το αποτέλεσμα ετούτης της ρήσης είναι πάντα ζωντανό στις ψυχές των Ελλήνων καθώς οδήγησε στην καταδρομική επιχείρηση του Δούρειου Ίππου και εξακολουθεί να εμψυχώνει τους Έλληνες, ως καταδρομείς πολεμιστές που είναι από τη φύση τους...

Θαρσείν χρη διότι η έννοια Έλλην, δεν είναι προσδιορισμός υπηκοότητας, είναι χρέος Μνήμης, Έθνους και πάνω απ’ όλα είναι ΤΙΤΛΟΣ!...

Εδώ είναι ο Πόλεμος, εδώ και η γιορτή του!


Εύη Μπότσαρη (Από Ramnousia)