ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ - Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Ο “εθνάρχης” Κωνσταντίνος Καραµανλής δηλώνει το 1974 “Η Κύπρος είναι µακρυά”, δηλαδή µερικά λεπτά για τα F-4 Phantom II και τα A-7 Corsair… ενώ κατά την ανακωχή, και την ανοχή των “εθναρχών” έγινε η δεύτερη επίθεση στο νησί και οι Τούρκοι πλέον κατακτούν το 37% της Κύπρου ενώ µέχρι τότε κατείχαν ένα πολύ µικρό µέρος του εδάφους 4%!.

1974: Ο "ΑΤΤΙΛΑΣ 2" ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Στις 3:30 τα χαράµατα της 14ης του Αυγούστου 1974 τελειώνουν µε πλήρη αποτυχία στη Γενεύη οι τριµερείς διαπραγµατεύσεις (Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας) για την κατάσταση στην Κύπρο και το κυπριακό πρόβληµα.Μία ώρα αργότερα, τα τουρκικά αεροσκάφη βοµβαρδίζουν Λευκωσία, Αµµόχωστο και άλλα σηµεία της Κύπρου. Ο «Αττίλας 2» είχε ξεκινήσει. Από το µεσηµέρι της 14ης του Αυγούστου, τουρκικά άρµατα και ισχυρές δυνάµεις πεζικού αρχίζουν να κινούνται από Λευκωσία προς Αµµόχωστο, στα ανατολικά, και προς Λεύκα-Λιµνίτη, στα δυτικά. Το Πολεµικό Συµβούλιο, που συνεδριάζει στις 6 τα χαράµατα υπό την προεδρία του Καραµανλή στην Αθήνα, διαπιστώνει την τραγική αδυναµία της Ελλάδας να συνδράµει στρατιωτικά την Κύπρο και έτσι οι ελληνικές αντιδράσεις περιορίζονται στο διπλωµατικό τοµέα. Μέχρι το βράδυ, η ελληνοκυπριακή αντίσταση έχει ουσιαστικά καταρρεύσει και τα οχυρά εγκαταλείπονται। Στις 15 του Αυγούστου, τα στρατεύµατα του «Αττίλα» µπαίνουν στην Αµµόχωστο, στις 16 του Αυγούστου ο «Αττίλας 2» ολοκληρώνεται µε την κατάληψη της Μόρφου, ενώ η κυβέρνηση Κληρίδη µεταφέρεται πρόσκαιρα στη Λεµεσό, φοβούµενη ότι επίκειται κατάληψη της Λευκωσίας. Οι Τούρκοι, έχοντας πετύχει τους στρατιωτικούς τους σκοπούς, δέχονται κατάπαυση του πυρός στις 6 το απόγευµα της 16ης του Αυγούστου 1974. Ηδη κατείχαν το 36,4% του κυπριακού εδάφους. Περίπου 2.000 Ελληνες και Ελληνοκύπριοι είχαν σκοτωθεί, πάνω από 1.600 ήταν οι αγνοούµενοι και 200.000 ήταν οι ξεριζωµένοι πρόσφυγες. Η κυβέρνηση Καραµανλή στην Αθήνα αµέσως µετά το ναυάγιο των διαπραγµατεύσεων στη Γενεύη, όπου οι Αµερικανοί έδειξαν να ρίχνουν το βάρος τους υπέρ της Τουρκίας, διαπιστώνει ότι βρίσκεται µεταξύ «σφύρας και άκµονος».Από τη µια βλέπει ότι οι «σύµµαχοί» της όχι µόνο δε συµµερίζονται τις θέσεις της, αλλά, αντίθετα, ενισχύουν µε τη στάση τους τους εισβολείς. Από την άλλη, οι λαϊκές αντιδράσεις µεγαλώνουν στην Ελλάδα, όπου πλέον όλοι γνωρίζουν ότι πίσω από το πραξικόπηµα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή είναι το ΝΑΤΟ και η µόνιµη επιδίωξη των ΗΠΑ και της Βρετανίας για τη «ΝΑΤΟποίηση» του νησιού.Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση ο Κ.Καραµανλής, το πρωί της 14ης του Αυγούστου, ανακοινώνει την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ।.Ηταν ένας ελιγµός υπό το βάρος της λαϊκής πίεσης, µε τον οποίο ωστόσο επιβεβαιωνόταν περίτρανα ο ρόλος της «Συµµαχίας» τόσο στα όσα προηγήθηκαν, όσο και στο συνεχιζόµενο έγκληµα κατά της Κύπρου.

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΡΟΕΛΑΥΝΟΥΝ…

“Μετά τις 11 το πρωί, µε την ασφυκτική πίεση των τουρκικών αρµάτων µάχης, τις βολές των όλµων και το σφυροκόπηµα των αεροπλάνων, σπάζει η γραµµή του µετώπου στη Μια Μηλιά και οι εναποµείνασες δυνάµεις της Εθνοφρουράς και της ΕΛ∆ΥΚ υποχωρούν ανατολικά προς την Κυθρέα. Οι Τούρκοι προελαύνουν προς την Άσσια και εκεί σταµατούν, ενώ άρµατα µάχης από το κέντρο του µετώπου προχωρούν ανεµπόδιστα προς το Τζιά(δ)ος και το Βαρώσι για να συνενώσουν το θύλακα της Λευκωσίας µε την τουρκική συνοικία της Αµµοχώστου. Οι άνδρες της Εθνικής Φρουράς που υποχωρούν και προσπαθούν να σωθούν ή να ανασυνταχτούν προς Παλαίκυθρο, Νέο Χωριό και Κυθρέα διασταυρώνονται µε τουρκικά άρµατα µάχης, που εξορµούν προς δύο κατευθύνσεις, το Νέο Χωριό (κύριος δρόµος Λευκωσίας – Αµµοχώστου)και προς το χωριό Τύµπου (που υπήρχε δίαυλος προσγείωσης). Ο πληθυσµός στηριζόταν στις συγκεχυµένες ανακοινώσεις του Κρατικού Ραδιοφώνου ‘Αι ηµέτεραι δυνάµεις, αµυνόµεναι του πατρίου εδάφους, αναδιπλούνται οµαλώς…’, ενώ το Αγγλικό ΒΒC µετέδιδε ότι οι Τούρκοι είχαν ήδη φτάσει στην Αµµόχωστο”

ΞΕΚΛΗΡΙΣΜΑ, ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ, ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ

“Η Κυθρέα εκκενώθηκε σε κλίµα πανικού και σύγχυσης, µε τα αεροπλάνα να βοµβαρδίζουν ανηλεώς τις θέσεις της Εθνικής Φρουράς. Χρόνος δεν . Οι Κυθρεώτες, είτε πήραν µε τα αυτοκίνητα και τα λίγα λεωφορεία τον κάµπο της Μεσαορίας για να διασταυρωθούν µε τα τανκς που προέλαυναν, είτε πήραν το δρόµο του βουνού, για να φτάσουν, µέσω Πενταδακτύλου και Αµµοχώστου, στις αγγλικές βάσεις. Και στις δύο περιπτώσεις το εγχείρηµα ήταν πολύ δύσκολο.
Αυτό είχε ως συνέπεια τη σύλληψη και την αιχµαλωσία αρκετών, που οδηγήθηκαν στο Γκαράζ Παυλίδη, στην κατεχόµενη Λευκωσία.
Παράλληλα, ένας µεγάλος αριθµός πολιτών και στρατιωτών, που δεν είχε µέσο διαφυγής ή δεν ήθελε να εγκαταλείψει την πατρώα γη ή ακόµα θεωρούσε ότι µετά το πέρας των βοµβαρδισµών και των εχθροπραξιών τα πράγµατα θα οµαλοποιούνταν, αποκλείστηκε και . ∆εν είναι τυχαίο που τόσοι πολλοί οδηγήθηκαν στην εκτέλεση, τη σφαγή και στο θάνατο ή οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Βώνη.
Μετά την κατάρρευση του µετώπου και την προέλαση των τουρκικών δυνάµεων ανατολικά και την κατάληψη της Αµµοχώστου χωρίς αντίσταση, οι Τούρκοι εφαρµόζουν σταδιακό σχέδιο ξεκληρίσµατος των ελληνικών χωριών της περιοχής:
Στις 15 Αυγούστου εισέρχονται στο Νέο Χωριό µε πυροβολισµούς στον αέρα και συγκεντρώνουν τους 250 περίπου κατοίκους που είχαν αποµείνει στην εκκλησία του χωριού. Η οικογένεια Ζερβού, µε δύο παράλυτα παιδιά που δεν µπορούν να µετακινηθούν γρήγορα, εκτελούνται βάναυσα στο σπίτι τους। Ακολουθεί σχεδόν κάθε βράδυ λεηλασία από Τουρκοκυπρίους σε εγκαταλελειµµένα σπίτια. Μια γυναίκα δολοφονείται, όταν παρακινεί τους Τούρκους να µην
αρπάξουν όλη την περιουσία των γειτόνων της”.

ΤΟ “ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ” ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ

“Όταν οι τουρκικές δυνάµεις ξεκαθαρίζουν το χωριό, µεταφέρουν στα τουρκικά κρατητήρια στη Λευκωσία και στη Βώνη τους εναποµείναντες κατοίκους και λίγους µήνες µετά έποικοι και τουρκοκύπριοι µεταφέρονται για να κατοικήσουν στο χωριό.
‘Στις 15 Αυγούστου ταυτόχρονα µε το Νέο Χωρίο Κυθρέας οι Τούρκοι που έχουν κυκλώσει πια για καλά την περιοχή Κυθρέας αποφασίζουν να κινηθούν πλέον προς το χωριό και να το ξεκαθαρίσουν και αυτό। Μέσα στην Κυθρέα έχουν αποµείνει αρκετές εκατοντάδες κάτοικοι, από παιδιά µέχρι γέροντες, ενώ δεκάδες άλλοι στρατιώτες που έχουν υποχωρήσει από τη Μια Μηλιά, έχουν καταφύγει στο χωριό και εξασφάλισαν πολιτικά ρούχα, µε την ελπίδα ότι οι
Τούρκοι θα τους θεωρήσουν πολίτες και δεν θα τους βλάψουν… Στο δρόµο συναντούν δεκάδες στρατιώτες όπως και όπλα πεταγµένα στην άκρη του δρόµου ή κάτω από τα δένδρα… Στο χωριό επικρατεί αναστάτωση.Οι πληροφορίες είναι συγκεχυµένες. Το ραδιόφωνο, η µόνη πηγή πληροφοριών που ελέγχεται από τους στρατιωτικούς, συγχύζει περισσότερο τα πράγµατα’ (Παναγιώτης Παπαδηµήτρης, ‘Εισβολή’, τόµος Γ’, Ιούλιος 1979, Λευκωσία)”

ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

“Για την εγκατάλειψη της Κυθρέας επιπρόσθετα αντιγράφω από το αφηγηµατικό χρονικό του Πέτρου Στυλιανού, µε το χαρακτηριστικό τίτλο ‘Οι τρεις φτωχοί άγιοι της Κυθραίας’, κείµενο που αναφέρεται στην εν ψυχρώ εκτέλεση, δολοφονία και αφανισµό µιας ολόκληρης οικογένειας. Τα ονόµατα που αναφέρονται είναι υπαρκτά, όπως και τα γεγονότα που
περιγράφονται.
‘Σε λίγα µέτρα πιο µπροστά της στάθµευε το τελευταίο αυτοκίνητο του Νικολή του Πούπα। Φόρτωσε κιόλας ο κυρ Νικολής τριάντα τόσους χωριανούς, χωρίς όµως να πετύχη πουθενά την κόρη του. Ξάφνου µέσα απ’ τις ελιές του Τρίµυθθου… πρόβαλαν… οι τροµαγµένες µορφές πεντ’-έξη χωριανών του, ανάµεσα στους οποίους αναπάντεχα βρισκότανε η κόρη, ο γαµπρός του και οι γιοι τους. ∆ίπλα, µέσα στις γειτονικές ελιές, βρέθηκε κι η Χρυσταλλού µε την
κόρη της κι έτρεξε κι αυτή να µπη στ’ αυτοκίνητο που ετοιµαζότανε για τη φυγή προς τ’ άγνωστο. Ξάφνου, πίσω από τις ελιές ξεπρόβαλαν οι µορφές τριών ελληνοκυπρίων στρατιωτών που φώναξαν:- Σταθήτε, αδέλφια. ∆ώστε µας µια αλλαξιά ρούχα να σωθούµε και µεις’.
Έτσι ήταν που η οικογένεια αφήνει το δρόµο της σωτηρίας, αποφασίζοντας να βοηθήσει τους αποκλεισµένους στρατιώτες. Την εποµένη Τούρκοι άτακτοι, που θα βρουν στο σπίτι τα ρούχα των στρατιωτών, θα εκτελέσουν εν ψυχρώ την οικογένεια Ανδρέα Ορφανίδη, θείου του πατέρα µου Τον Ανδρέα Ορφανίδη, την Χρυσταλλού Ορφανίδη και την κόρη τους Μηλίτσα.
‘Ύστερα από καµιά δεκαριά µέρες µια οµάδα εγκλωβισµένων ελληνοκύπριων γυναικών στη Βώνη, συνοδευόµενη από Τούρκους στρατιώτες έφτανε κι έξω απ’ το σπίτι του Ραµέ, στο ρόλο που τους επέβαλαν οι Τούρκοι να συγκεντρώνουν τρόφιµα απ’ όλα τα σπίτια του χωριού για τους εγκλωβισµένους στη . Απώνα παράθυρο αντίκρισαν άψυχα τα τρία κορµιά µισοφαγωµένα απ’ τον ασβέστη, µε τον οποίο οι κατακτητές τα ράντισαν για να λυώσουνε µια ώρα αρχίτερα.
Η Αντρονίκη του Νικόλα, η κόρη του Σωτήρη του βοσκού από τη Χρυσίδα της Κυθραίας, στάθηκε σαν αποσβολωµένη σαν αντίκρυσε την ανατριχιαστική, τη µακάβρια τούτη σκηνή κι ασυναίσθητα έκαµε τρεις φορές το σηµείο του σταυρού…’”

ΑΜΑΧΟΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΘΥΜΑΤΑ

“‘Τόσον εις την πρώτην φάσιν της τουρκικής επιθέσεως, όσον και κατ’ εκείνην του Αυγούστου, τα περισσότερα θύµατα µεταξύ των Ελληνοκυπρίων ήσαν άµαχοι। Άµαχοι, όµως, φονευθέντες όχι εκ λάθους, πράγµα αναπόφευκτον εις τους πόλεµους αλλ’ εκ προθέσεως και εν ψυχρώ… Υπήρξαν και περιπτώσεις κατά τας οποίας εφονεύοντο γυναίκες και άνδρες οι οποίοι ευρίσκοντο εις το έσχατον γήρας και ηρνούντο να αποχωρισθούν από τας αγροτικάς οικίας των, τα περιβόλια και τα ζώα των!…
Απερίγραπτοι υπήρξαν αι ωµότητες των Τούρκων στρατιωτών εις τα χωρία τα οποία κατελαµβάνοντο. Εφόνευον,εβασάνιζον και εβίαζον, ακριβώς όπως είχε συµβή και κατά την πρώτην φάσιν των επιχειρήσεών των Εφόνευον ολοκλήρους οικογενείας, µη εξαιρουµένων των βρεφών και των γερόντων’ (Σπύρος Παπαγεωργίου, ‘Ο Αττίλας πλήττει την Κύπρο’, Αθήνα 1976).
Οι εκτελέσεις και δολοφονίες των αµάχων Ελληνοκυπρίων τεκµηριώνονται από εκτενή σχετική βιβλιογραφία, καθώς και εκατοντάδες µαρτυρίες, καταθέσεις και αναφορές। Σε πολλές µαρτυρίες, µάλιστα, τεκµηριώνεται η άποψη της εν ψυχρώ εκ και προθέσεως δολοφονίας αµάχων Κυθρεωτών।।Άνδρας σκοτώνεται επειδή δεν έδωσε χρήµατα στους Τούρκους και σκοτώνουν και τη γυναίκα του, αφού θα έµενε µόνη της χωρίς αυτόν”.