Γιώργος ∆ελαστίκ : “Η πολιτική διακήρυξη του ∆’ Ράιχ”

Ρίγος προκαλεί η απλή ανάγνωση στο περιοδικό DerSpiegel του βαρυσήµαντου –µε όλη τη σηµασία της λέξης– άρθρου υπό τον εύγλωττο τίτλο «Όλη η εξουσία στο κέντρο» (σ।σ। εννοεί το Βερολίνο και αναφέρεται στην εξουσία της ΕΕ) και τον εξίσου αποκαλυπτικό υπότιτλο «Γιατί ένας εκδηµοκρατισµός δεν µπορεί να σώσει την Ευρώπη»...

Συγγραφέας, ο Χέρφριντ Μίνκλερ, καθηγητής Πολιτικών Επιστηµών στο Πανεπιστήµιο Χούµπολτ του Βερολίνου. Χωρίς υπερβολή, µπορούµε να οµολογήσουµε ότι πρόκειται για την πιο ολοκληρωµένη, την πιο άριστα δοµηµένη πολιτική διακήρυξη υπέρ της προώθησης του ∆’ Ράιχ της Γερµανίας σε όλη την έκταση της Ευρώπης!

Οι θέσεις αυτού του άρθρου-πολιτικής διακήρυξης διακρίνονται από τη σαφήνεια και την ακριβολογία που ανέκαθεν χαρακτήριζε τους Γερµανούς.

Ο συγγραφέας απορρίπτει αναφανδόν κάθε ιδέα όχι µόνο περαιτέρω προώθησης της πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ, αλλά και εκδηµοκρατισµού των θεσµών της.

«Όποιος προωθεί τώρα τον εκδηµοκρατισµό της Ευρώπης παρακινεί σε ένα ριψοκίνδυνο

παιχνίδι, το οποίο µπορεί να καταλήξει σύντοµα στην κατάρρευση της Ευρώπης», υποστηρίζει.

∆εν υπάρχουν προϋποθέσεις «Μια δηµοκρατία χρειάζεται προϋποθέσεις, οι οποίες τώρα δεν υπάρχουν στην Ευρώπη Ο ευρωπαϊκός πληθυσµός ούτε ήταν ούτε είναι ευρωπαϊκός λαός Η ανυπαρξία κοινωνικο-οικονοµικών και πολιτικο-πολιτιστικών προϋποθέσεων φαίνεται πολύ καθαρά µε τη διευρυνόµενη αµοιβαία δυσπιστία µεταξύ των Ευρωπαίων που προκάλεσε η κρίση του ευρώ. Όποιος βασίζεται τώρα στον εκδηµοκρατισµό ενισχύει τις φυγόκεντρες δυνάµεις στην Ευρώπη», υποστηρίζει ο Γερµανός καθηγητής.

Επικρίνει τις ευρωπαϊκές ελίτ για τα µέχρι τώρα λάθη τους. «Οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης παρουσιάζουν σήµερα µια εικόνα της συµφοράς», υπογραµµίζει αρχίζοντας το άρθρο του. «Η κακή εικόνα που δίνει αυτή τη στιγµή η Ευρώπη οφείλεται ουσιωδώς στην ανικανότητα των ελίτ της», προσθέτει µεταξύ πολλών άλλων επικριτικών σχολίων.

∆εν έχει, όµως, καµιά πρόθεση να στραφεί προς τους λαούς της Ευρώπης. «Παρ’ όλα τα λάθη και τις αδεξιότητές τους, οι ελίτ είναι αυτές που κρατούν την Ευρώπη ενωµένη. Μήπως, λοιπόν, θα έπρεπε να σκέφτεται κανείς τώρα όχι για εκδηµοκρατισµό, αλλά για µια βελτιωµένη ικανότητα χειρισµών των ελίτ;» αναρωτιέται ρητορικά ο Χέρφριντ Μίνκλερ, και δίνει αµέσως ο ίδιος την απάντηση: «Η παρούσα κρίση πρέπει, λοιπόν, να θεωρηθεί ως κάλεσµα για να αναδοµήσουµε την Ευρώπη, έτσι ώστε να παράγει καλύτερες ελίτ και να προσφέρει σε αυτές τις ελίτ καλύτερες δυνατότητες χειρισµών», τονίζει.

«Όλη η εξουσία στη Γερµανία!»

Το πνεύµα που διαπνέει αυτές τις θέσεις είναι διάχυτο: «όχι» στον εκδηµοκρατισµό των ευρωπαϊκών θεσµών, «ναι» στη συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια των ελίτ. Οι Γερµανοί, όµως, δεν συνηθίζουν να αφήνουν ιδέες να αιωρούνται. Προτιµούν να τις προσδιορίζουν µε σαφήνεια.

«Είναι αποφασιστικής σηµασίας το γεγονός ότι τα σφάλµατα των ελίτ µπορούν να διορθωθούν µόνο από τις ίδιες τις ελίτ και ότι η προσπάθεια να διορθωθούν τα σφάλµατα των ελίτ µέσω καταναγκαστικού εκδηµοκρατισµού θα κατέληγαν σε άτακτη κατάρρευση της συντεταγµένης Ευρώπης», αναφέρει ο αρθρογράφος, και συνεχίζει: «Η κατευθυντήρια ιδέα για την

αναδόµηση της Ευρώπης συνίσταται, λοιπόν, στο ότι οι φυγόκεντρες δυνάµεις, οι οποίες µεγαλώνουν από τις απαιτήσεις εθνικής κυριαρχίας των κρατών-µελών που συνεχίζουν να υπάρχουν και από τις κοινωνικο-οικονοµικές και πολιτικές διαφορές των επιµέρους περιοχών, πρέπει όχι µόνο να τιθασευτούν, αλλά και να µεταβληθούν σε κεντροµόλες δυνάµεις».

Έπειτα από αυτά, έρχεται η πρόταση που εµπεριέχει την ουσία της υπόθεσης: «Με άλλα λόγια, η Ευρώπη χρειάζεται ένα δυνατό µέσο, ένα κέντρο πλήρες εξουσιών – αλλιώς θα αποτύχει», τονίζει!

Όλη η εξουσία στο ισχυρό πολιτικό κέντρο της ηπείρου λοιπόν, µε άλλα λόγιαD στη Γερµανία!

Ανακατανοµή της εξουσίας

Ο Γερµανός καθηγητής έχει πλήρεις προτάσεις για την ανακατανοµή της εξουσίας που, κατά την άποψή του, επιβάλλεται να λάβει χώρα στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ώστε να εναρµονιστεί µε τη σηµερινή ηγεµονική θέση της Γερµανίας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της ΕΕ. Αρχίζοντας από τα ουσιώδη, θεωρεί µε κοµψό τρόπο «τελειωµένο» τον περιβόητο γαλλογερµανικό άξονα!

«Στο παρελθόν γινόταν συχνά λόγος για τον άξονα Παρισιού – Βόννης (σ.σ. όσο η Βόννη ήταν πρωτεύουσα της ∆υτικής Γερµανίας, πριν από την ενσωµάτωση της Ανατολικής) και αντίστοιχα Παρισιού – Βερολίνου, ο οποίος θα έπρεπε να είναι άθικτος για να µπορεί η Ευρώπη να συνεχίζει την πορεία της. Στο µεταξύ, το φορτίο που βρίσκεται πάνω σε αυτό τον άξονα έγινε πολύ βαρύ», αναλύει ο αρθρογράφος του DerSpiegel και έρχεται «στο ψητό»:«Ζητείται από τους Γερµανούς η άσκηση περισσότερης ηγεσίας, αλλά αµέσως µόλις επιδειχτεί έστω και λίγη, την αρνούνται, αν δεν την καταπολεµούν».

Τέρµα, λοιπόν, ο γαλλογερµανικός άξονας ως κινητήρια δύναµη της Ευρώπης. Το ζητούµενο, πλέον, είναι η άσκηση της γερµανικής ηγεµονίας, η οποία δήθεν προβάλλεται ως «απαίτηση» των Ευρωπαίων (!), µε παράλληλη αντιµετώπιση των αντιστάσεων που εµφανίζονται στην πανευρωπαϊκή γερµανική επικυριαρχία.

Εδώ ο Χέρφριντ Μίνκλερ αρχίζει να αναπτύσσει θεωρίες που δεν ευσταθούν, είναι όµως αποκαλυπτικές της νέας γερµανικής θεώρησης της κατάστασης που επικρατεί στην ΕΕ και υποδηλώνουν το πώς βλέπουν οι Γερµανοί την εξέλιξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

«Στην Ευρώπη η περιφέρεια έχει υπερβολικά µεγάλη εξουσία και το κέντρο πολύ µικρή। Όσο δεν αλλάζει αυτή η κατάσταση, δεν θα βγουν από την κρίση η ΕΕ και το ευρώ Μια ανακατανοµή του πολιτικού βάρους (σ.σ. των κρατών-µελών της ΕΕ και της Ευρωζώνης) στην Ευρώπη µπορεί να είναι δύσκολη, αλλά αυτό δεν αλλάζει καθόλου το γεγονός ότι είναιαναγκαία»,υπογραµµίζει µε ιδιαίτερη έµφαση, µη παραλείποντας να εκφράσει τη λύπη του για το φανταστικό «γεγονός» ότι δήθεν «στο µεταξύ κυριαρχεί η περιφέρεια επί του κέντρου και επιβάλλει αυτή τόσο την πολιτική ατζέντα όσο και τους ρυθµούς της διαδικασίας λήψης αποφάσεων»!

Λατρεία της δύναµης

Η γερµανική λατρεία της ισχύος αποτυπώνεται ανάγλυφα στο βαρυσήµαντο αυτό άρθρο, όπου ανακηρύσσεται σε µέγιστο σφάλµα των ηγετικών κύκλων της Ευρώπης το ότι δεν ήταν επαρκώς επιθετικοί τόσο στη διεθνή σκηνή όσο και στο εσωτερικό των χωρών τους.

«Τα λάθη του παρελθόντος µπορούν ίσως να εξηγηθούν µόνο µέσω του γεγονότος ότι οι (σ.σ. ευρωπαϊκές) ελίτ φρόντιζαν µόνο για τη διαχείριση της ευηµερίας και όχι περισσότερο για το στρατηγικό αγώνα για εξουσία και επιρροή», γράφει ο αρθρογράφος και συνεχίζει: «Ίσως οι ευρωπαϊκές ελίτ είναι θύµα των διακηρύξεών τους, οι οποίες αποσκοπούν στη

νοµιµοποίηση του σχεδίου (της ευρωπαϊκής ενοποίησης) στα µάτια των πληθυσµών τους. Είδαν τον εαυτό τους ως ένα είδος ήρεµων γιγάντων και όχι ως ισχυρούς πολιτικούς παράγοντες, που προς τα έξω αγωνίζονται για τα συµφέροντά τους και προς τα µέσα επιβάλλονται. Το να εναλλάσσει κανείς τη νοµιµοποίηση µε τη στρατηγική αποτελεί ολέθριο σφάλµα στην πολιτική, το οποίο δεν µπορεί να συγχωρηθεί».

Ο Χέρφριντ Μίνκλερ είναι σταθερά προσηλωµένος στο στόχο: «Μια περισσότερο ή λιγότερο συντεταγµένη κρατική χρεοκοπία της Ελλάδας θα ήταν µόνο ένα βηµατάκι για τη σωτηρία του ευρώ. Το αποφασιστικό βήµα είναι ένα πολιτικό Σύνταγµα της Ευρώπης», τονίζει στο άρθρο του.

Μίσος κατά των λαών

∆εν ανησυχεί καθόλου ως προς το αν οι ηγέτες χωρών της ΕΕ θα εµποδίσουν την υλοποίηση αυτών των σχεδίων. ∆εν θέλει, όµως, απολύτως καµία ανάµειξη των λαών της Ευρώπης. Πάση θυσία πρέπει να µην τεθεί το σχέδιο υπό την έγκρισή τους.

«Πάνω απ’ όλα το όργανο του δηµοψηφίσµατος έχει αποδειχτεί στο παρελθόν ως σκληρό ρόπαλο, το οποίο οι λαϊκιστές παράγοντες έχουν χώσει στις ακτίνες του τροχού της Ευρώπης», γράφει έντροµος και βέβαιος ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες σίγουρα θα ψήφιζαν εναντίον κάθε σχεδίου επιβολής της γερµανικής κυριαρχίας του ∆’ Ράιχ στη Γηραιά Ήπειρο.

«Στη σηµερινή κατάσταση, ο εκδηµοκρατισµός της ΕΕ θα δυνάµωνε τη δυνατότητα χειρισµών των αντιευρωπαϊκών παραγόντων και θα µεγάλωνε τον αριθµό αυτών που παίζουν µε το βέτο στις Βρυξέλλες», οµολογεί µε προφανή εχθρότητα και µίσος κατά των λαών των χωρών της Ευρώπης

∆ηµοσιεύτηκε στο περιοδικό “Επίκαιρα” στις 14/7/11