Γράφει ο Ιωάννης Αποστολόπουλος
Το “μυστικό” δεν είναι άλλο από τον “θάνατο” της Δημοκρατίας με την ταυτόχρονη “γέννηση” του “Νεοελληνικού κράτους”. Πρόκειται για ένα “φόνο” που διέπραξε η ντόπια ολιγαρχία συμβολικά εναντίον του Καποδίστρια, ουσιαστικά εναντίον της Δημοκρατίας με την ηθική αυτουργία των “προστατών και συμμάχων” που εγκαθίδρυσαν το “ελληνικό προτεκτοράτο” για τους δικούς τους γεωστρατηγικούς και άλλους λόγους.
Η Εθνική Παλιγγενεσία κερδήθηκε μετά από μια “αποτυχημένη” Εθνική Επανάσταση του γένους με την “βοήθεια” των Μεγάλων Δυνάμεων. Το τίμημα για την βοήθεια αυτή, ήταν η δημιουργία του Βαυαρικού προτεκτοράτου που μαζί με τους αγωνιστές της εθνικής επανάστασης “δολοφόνησε” και την Δημοκρατία.
Το πολιτικό σύστημα που αντικατέστησε την Δημοκρατία ήταν η Κομματοκρατία με άλλοτε άλλες δόσεις “Μοναρχίας”. Με ρίζες βαθιές στο χρόνο, από τον προπερασμένο αιώνα, και όχι βέβαια στο πολιτικό έθος του Ελληνικού πολιτισμού, το πολιτικό σύστημα του νεότευκτου κατά τα δυτικά πρότυπα κράτους διαστρέφει την έννοια της Δημοκρατίας αυτοαποκαλούμενο “Ελληνική Δημοκρατία”. Η διαστροφή αυτή φτάνει στο έσχατο σημείο της όταν εκπρόσωποί της κομματοκρατίας, αναγάγουν τα κόμματά τους σε “Πυλώνες της Δημοκρατίας” τα οποία και υποχρεούται ο λαός να στηρίζει οικονομικά ακόμα και από το υστέρημά του!
Όμως το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν είναι Δημοκρατία, όπου ο Δήμος κρατεί, είναι υπεύθυνος και ελεύθερος να αποφασίζει.
Στη Δημοκρατία ο λαός είναι το πολιτικό υποκείμενο το οποίο ελέγχει το πολιτικό σύστημα άμεσα. Στη Δημοκρατία το πολιτικό σύστημα όχι μόνο ελέγχεται άμεσα από τον Δήμο αλλά και υπάρχει χάριν αυτου,υπηρετεί το κοινό όφελος.
Στη Δημοκρατία η εξουσία ασκείται άμεσα από τον λαό χωρίς “μεσάζοντες”.
Φαντάζει γελοιότης και “ύβρις” η αναφορά σε Άμεση ή Πραγματική Δημοκρατία! Η Δημοκρατία ή υπάρχει ή δεν υπάρχει, τα επίθετα την αναιρούν ή κρύβουν, εξωραϊστικά καλλωπίζοντας, άλλα πολιτικά συστήματα τις πλείστες των περιπτώσεων αντιδημοκρατικά.
Η Κομματοκρατία η ελληνική δεν είναι όμως ούτε και ένα “αντιπροσωπευτικό” πολιτικό σύστημα. Σ' ένα σύστημα αντιπροσώπευσης υπάρχει το δίπολο εντολέας-λαός και εντολοδόχος-πολιτικός. Η έννοια του εντολέα βασίζεται πρωτίστως στον συνεχή έλεγχο και κυρίως στην ανακλητότητα του εντολοδόχου ο οποίος με την σειρά του συνεχώς “αφουγκράζεται” τον εντολέα και συμμορφούται πλήρως στις πολιτικές του εντολές άλλως επικρέμαται η απώλεια της εντολής από τον λαό.
Είναι σαφές ότι στην χώρα άρχει μια ιδιότυπη “Ολιγαρχική Κληρονομική Κομματοκρατία”.
Το Κόμμα είναι ο μηχανισμός που ο “Ηγέτης-πρωθυπουργός”, πολλές φορές μάλιστα στην πρόσφατη ελληνική ιστορία “κληρονομικώ δικαίω”, χρησιμοποιεί γιά να αλώσει τον κρατικό μηχανισμό προς όφελος της ντόπιας ολιγαρχίας και των διεθνών της εντολέων. Το πολιτικό σύστημα δομείται από “κόμματα” , όχι εντολοδόχων της λαϊκής βούλησης αλλά “ληστρικών” ομάδων που ούτε στο εσωτερικό τους δεν έχουν δημοκρατία. Οι “αστείες” διαδικασίες εκλογής των “αρχηγών”, τουλάχιστον στα κόμματα εξουσίας, γίνονται το άλλοθι της “απολυταρχίας” του αρχηγού και μελλοντικού πρωθυπουργού ο οποίος μεταχειρίζεται το κόμμα του όπως και τον κρατικό μηχανισμό, σαν τσιφλίκι του!! Στο σύστημα της Ελληνικής κομματοκρατίας, εντολέας είναι η Βουλή και εντολοδόχος η Εκτελεστική εξουσία και ο Λαός, ο Δήμος είναι ο μεγάλος “Απών” το σχεδόν “τίποτε”.
Στην “Ελληνική Δημοκρατία” ο λαός καλείται όποτε η κομματοκρατία επιλέξει, να “νομιμοποιήσει” τις αυθαιρεσίες, τις καταχρήσεις εξουσίας,την διασπάθιση δημόσιου χρήματος διά της ψήφου!! Δεν έχει φυσικά το δικαίωμα να αμφισβητήσει το σύνολο του πολιτικού συστήματος της κομματοκρατίας με την “Λευκή Ψήφο”.
Ακόμα και το Σύνταγμα που η κομματοκρατία έχει θεσπίσει, καταστρατηγείται στην ίδια στην βασική του διάταξη της ισότητας της ψήφου!! Και δεν αναφέρομαι μόνο στην ισχύ της ψήφου ανάλογα με το κόμμα στο οποίο αυτή απευθύνεται αλλά κυρίως στην παντελή αδυναμία του λευκού. Τι θα συμβεί αν το 50% + 1 του εκλογικού σώματος ψηφίσει στις εκλογές λευκό; ΤΙΠΟΤΕ!!!
Ο λαός δεν βούλεται, δεν είναι υπεύθυνος, δεν είναι το Πολιτικό Υποκείμενο ούτε το κέντρο και το ενδιαφέρον του πολιτικού συστήματος. Η “Ιδιωτική Κληρονομική Δημοκρατία” της Ελλάδας, ή άλλως “Ελληνική Κομματοκρατία” είναι ένα πλήρως αυτονομημένο σύστημα εξουσίας, με δικούς της κανόνες(της μαφίας), δικές της αναφορές(ντόπια ολιγαρχία και διεθνή αφεντικά της) με μόνο σκοπό της την με κάθε θυσία διαιώνισή της ακόμα και θυσία του ίδιου του λαού. Και είναι ακριβώς αυτή την “θυσία του λαού”, στην πλέον έσχατη και οδυνηρή κατάληξη, που βιώνουμε τα δύο τελευταία χρόνια. Δεν χρειάζονται τα εκατοντάδες αδιερεύνητα και κυρίως ατιμώρητα “σκάνδαλα” οικονομικά και άλλα, δεν χρειάζεται η απαρίθμηση των άπειρων περιπτώσεων νεποτισμού και ευνοιοκρατίας ακόμα και σ'αυτά τα έσχατα χρόνια της “οικονομικής κρίσης” ούτε καν τα “κροκοδείλια δάκρυα” του προέδρου της δημοκρατίας για να μας πείσουν ότι το πολιτικό σύστημα της Ελληνικής κομματοκρατίας είναι εγωιστικό, αυτονομημένο από τον λαό τον οποίο και θυσιάζει γιά να εξαγνίσει τα αδιέξοδά του!
Ακόμα και σήμερα που η κομματοκρατία επιβάλλει στον λαό την εξαθλίωση και προσβάλλει το Έθνος των Ελλήνων υπακούοντας σε διεθνιστικά κελεύσματα, αυτή κρατά και αυξάνει τα οφέλη της με το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας. Οι μισθοί, τα προνόμια και η “δικαστική ασυλία” των πολιτικών δείχνει ακριβώς αυτή την αυτονομία της κομματοκρατίας και μάλιστα εναντίον του λαού, εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος και του έθνους. Στους δύσκολους σημερινούς καιρούς που η χώρα έχει επιλεγεί ως μια φούσκα του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού που πρέπει να σκάσει για να επανεκκινήσει το σύστημα, η κομματοκρατία της χώρας όχι μόνο δεν εργάζεται για το συμφέρον του λαού αλλά συνεργάζεται ξεδιάντροπα με τους διεθνείς τοκογλύφους-αφεντικά της ως πέμπτη φάλαγγα για την επίτευξη των στόχων της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.
Η κομματοκρατία είναι ο υπ' αριθμόν ένα εχθρός του λαού και του έθνους και είναι καθήκον κάθε πατριώτη, κάθε λαϊκού πατριωτικού κινήματος να το αναδεικνύει και να αγωνίζεται για την Δημοκρατία. Η αντίθεση και η πάλη ενάντια στις “συμμορίες” που νέμονται την εξουσία ερήμην του λαού και εις βάρος του λαού πρέπει να είναι ολική και ανένδοτη, να ξεκινά από την επιβολή σεβασμού του υπάρχοντος συντάγματος στην πολιτική νομεκλατούρα, τον έλεγχο των Μ.Μ.Ε και να περνά μέσα από την θέσπιση νέου συντάγματος στο οποίο θα κατοχυρώνεται η Δημοκρατία και η Λαϊκή κυριαρχία.
