ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Η «Σπίθα» βασίζεται επάνω σε δύο Αρχές: Βρίσκεται έξω και ενάντια στο παρόν Σύστημα Εξουσίας (που εκφράζει την ξένη εξάρτηση) και πιστεύει ότι η μοναδική λύση για να βγούμε από την κρίση είναι η Ριζοσπαστική, που σημαίνει ότι θα πρέπει να σπάσουν και να αντικατασταθούν οι ράγες πάνω στις οποίες οι δανειστές μας έχουν τοποθετήσει την αμαξοστοιχία «Ελλάς» και την κατευθύνουν προς την καταστροφή. Αυτή τη μοναδική λύση μπορεί να την πραγματοποιήσει μόνο η πανεθνική-παλλαϊκή ενότητα του ελληνικού Λαού.

Και για τον λόγο αυτόν, επειδή πιστεύει ότι δεν είναι δυνατόν να γίνουν ελεύθερες εκλογές μέσα σε συνθήκες απώλειας της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας, η Σπίθα θα περιμένει -μονάχα αυτή- την επομένη μέρα των εκλογών, για να αντιμετωπίσει την πολλαπλασιασμένη οργή του Λαού, προκειμένου να πείσει όσο γίνεται περισσότερους πολίτες για την ορθότητα των ιδεών της.

Και θα είναι πολλαπλάσια η οργή του Λαού μας, γιατί η ισορροπία δυνάμεων μέσα στη Βουλή θα είναι η ίδια όπως σήμερα, δηλαδή με μια νέα κυριαρχία των μνημονιακών δυνάμεων. Που έχοντας νωπή μια δήθεν νέα λαϊκή εντολή, θα επιπέσουν πάνω στους εργαζόμενους με ακόμα μεγαλύτερη καταστροφική μανία. Και έτσι το τραίνο της Εξουσίας που ως γνωστόν προχωρεί πάνω στις ράγες του ΔΝΤ και της Τρόικας, θα μπορεί να διπλασιάσει την ταχύτητά του προς την κατεύθυνση που υποδεικνύει το Μνημόνιο 2, δηλαδή την ολοκληρωτική υποδούλωση του Ελληνικού Λαού και της χώρας στους ξένους δανειστές μας. Ένα τραίνο που δεν μπορεί να στρίψει δεξιά ή αριστερά και που το μπρος ή το πίσω, ην ανάπτυξη ή η βύθιση της οικονομίας, αποφασίζεται από τους ξένους.

Επομένως ο νέος μηχανοδηγός (ο νέος πρωθυπουργός), όπως και ο προηγούμενος, δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να εφαρμόζει τις αποφάσεις-εντολές των ξένων, ουσιαστικά αδιάφορος για την κατεύθυνση προς την οποία μας οδηγούν οι ξένες ράγες και φυσικά ανίκανος να την αλλάξει, ακόμα και στην περίπτωση που θα ήθελε να το κάνει. Την αμαξοστοιχία την ακολουθούν πιστά τα βαγόνια των κομμάτων της Βουλής. Δεν έχει σημασία αν είναι πρώτο ή δεύτερο βαγόνι, τρίτο ή τέταρτο και ούτω καθ' εξής. Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση, αδιάφορο αν το ένα βαγόνι φωνάζει «εμπρός» και το άλλο «πίσω» είτε το ένα «δεξιά» και το άλλο «αριστερά», έτσι καθώς θα είναι κολλημένα το ένα με το άλλο, είναι καταδικασμένα να ακολουθούν την αμαξοστοιχία και εκείνη να ακολουθεί τις ράγες, δηλαδή τις αποφάσεις των ξένων, αφού εμείς οι ίδιοι με τη θέλησή μας υπογράψαμε τη θανατική καταδίκη μας προσφέροντας στους ξένους την εθνική μας ακεραιότητα.

Εάν έπαιρνε η Σπίθα μέρος σ' αυτές τις εκλογές, θα έμπαινε κι αυτή σε κάποιο βαγόνι, για να πάει κι αυτή, παρασύροντας μαζί της τους όποιους ψηφοφόρους της προς την κατεύθυνση ΜΗΔΕΝ. Έτσι μ' αυτά και μ' αυτά ο αποπροσανατολισμός και η απελπισία του λαού μεγαλώνουν, με αποτέλεσμα να διαλύεται το πολιτικό προοδευτικό και αντιστασιακό κίνημα του λαού μας από κείνες τις δυνάμεις που παραδοσιακά πιστεύουν ότι μόνο ο ενωμένος λαός μπορεί να αντιμετωπίσει νικηφόρα κάθε δύναμη ντόπια ή ξένη που επιβουλεύεται την ανεξαρτησία του, την τιμή του, την ελευθερία του και τα συμφέροντά του.

Εμείς, η Σπίθα, θα πρέπει να υποστηρίξουμε με όποιο τίμημα την άποψή μας ότι η συμμετοχή στις διαδικασίες που οργανώνει το Εξαρτημένο Σύστημα Εξουσίας (βλ. εκλογές) αποτελεί πράξη συμβιβασμού, ενισχύει την ξένη και ντόπια Εξουσία (πολιτική και οικονομική) και αφαιρεί από τον Λαό τη μοναδική δυνατότητα να πετάξει από πάνω του την εξάρτηση και τις δυνάμεις που την υποστηρίζουν και που είναι το παντοδύναμο μαζικό πανεθνικό και παλλαϊκό κίνημα αντίστασης, με στόχο την Απελευθέρωση και Αναγέννηση της χώρας.

Αθήνα, 21.3.2012

Μίκης Θεοδωράκης