ΑΡΚΑΔΙ

Σήμερα, 5 Μαϊου του 2013, πέντε μέρες μετά τη δήλωσή μου της 30ής Μαρτίου με την οποία πρότεινα την δημιουργία Ανεξάρτητων Σπιθών, τα αποτελέσματα είναι προς το παρόν απογοητευτικά. Έως τώρα ο αριθμός των Σπιθών δείχνει ότι η ανταπόκριση σε σχέση με τη νέα πρότασή μου είναι δραματικά μικρός. Κατ’ αρχήν θέλω να ευχαριστήσω αυτούς που φαίνεται ότι με εμπιστεύονται ακόμα, με τη σειρά που δημοσιεύθηκαν οι αποφάσεις τους στην ιστοσελίδα της Κίνησης και να τους δηλώσω ότι η παρουσία τους μου είναι αρκετή για να συνεχίσω τον αγώνα που ξεκίνησα στις 10 Δεκεμβρίου του 2010.  Είναι οι Σπίθες Νίκαιας, Θεσσαλονίκης, Νεολαίας, Μασταμπά Ηρακλείου Κρήτης, Πειραιά-ΟΡΑΜΑ, Παλαιού Φαλήρου, Αττικού Άλσους- Α.Ρ.Η.Σ., η Ενιαία Σπίθα Αττικής, η Σπίθα Μαρκοπούλου-Πόρτο Ράφτη, Νέας Φιλαδέλφειας, Καλαμαριάς-ΜΑΧΗΤΗΣ, Περάματος-ΣΙΑΟ και Νέας Ιωνίας «Αλέξανδρος Παναγούλης».

Εκείνο που μ’ ενδιαφέρει είναι να μείνει η φλόγα της Σπίθας άσβηστη. Δεν ξέρω για ποιο λόγο ήρθε μέσα στη σκέψη μου το Αρκάδι. Είναι μια ιστορική στιγμή, κατά την οποία οι περικυκλωμένοι από όλες τις πλευρές Εραστές της Ελευθερίας αποφάσισαν να ανατιναχτούν, γιατί δεν είχαν άλλο τρόπο από το να τυφλώσουν με το φως της θυσίας τους εχθρούς και φίλους και συγχρόνως να αποδείξουν την αξία της πίστης τους στα ιδανικά τους, που όπως η ιστορία έδειξε, νίκησαν τελικά τους φόβους και τις αμφιβολίες και δικαιώθηκαν πανηγυρικά.

Σήμερα δυστυχώς μας εγκαταλείπουν ακριβώς τη στιγμή που οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τις απόψεις και τον αγώνα μας. Όταν όλες οι άλλες προτάσεις και λύσεις για διέξοδο αποδεικνύονται λάθος, που παγώνει και ακινητοποιεί τον Λαό. Όταν ακόμα και οι πιο προωθημένοι (δηλαδή οι μη εξαγορασμένοι) αρθρογράφοι αναμασούν τις δικές μας απόψεις χωρίς όμως να έχουν την εντιμότητα και το θάρρος να παραδεχθούν ότι είχαμε δίκιο, να συνταχθούν μαζί μας και να καλέσουν τον κόσμο να συνταχθεί κι αυτός μαζί μας.

Από την άλλη, πώς να εξηγήσεις την στάση όλων αυτών που στα τρία περίπου χρόνια ζωής της Σπίθας πέρασαν από τις γραμμές μας και όπως φαίνεται ένα μεγάλο μέρος δεν κατάλαβε τίποτα ή το πιο πιθανό έφυγε γιατί ακριβώς κατάλαβε… Κατάλαβε αυτό που έχετε καταλάβει εσείς: Ότι δηλαδή θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία. Θέλει θυσίες.

Έτσι αποφάσισα να γράψω ένα γράμμα αποκλειστικά για σας τους πιστούς, γιατί νοιώθω ότι έχω χρέος να σας προειδοποιήσω για την ζοφερή κατάσταση που είναι αναγκασμένη να περάσει η χώρα μας και που κάνει το ρόλο σας ακόμα πιο δύσκολο. Αλλά κατά την άποψή μου ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο ο ρόλος μας καθίσταται περισσότερο χρήσιμος και αναγκαίος. Εγώ πάντως έχω πάρει την απόφασή μου: Να βαδίσω ως το τέλος. Αναφέρομαι στο Αρκάδι αλλά δεν θέλω βεβαίως να γίνουμε Αρκάδι. Σας διαβεβαιώνω ότι έστω και λίγοι και απομονωμένοι, έχουμε πολλά και ενδιαφέροντα μπροστά μας να κάνουμε μαζί.

Το είδος της επιστολής που σας απευθύνω με τον τόσο προσωπικό χαρακτήρα, σαν να κοιτάζω τον καθένα και την κάθε μία στα μάτια, μου επιτρέπει να σας ανοίξω την καρδιά μου χωρίς επιφυλάξεις, γιατί πιστεύω ότι εσείς που ανταποκριθήκατε τόσο γρήγορα στο Μήνυμά μου, είσαστε από καιρό έτοιμοι να συνεχίσετε τον δρόμο που σας έφερε κοντά μου. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι όταν στο μέλλον θα έχουμε (το ελπίζω τουλάχιστον) τη δημιουργία νέων Σπιθών, ότι δεν θα έχουνε την ίδια αξία και τα ίδια δικαιώματα με μας.

Όμως η ψυχική μου κατάσταση είναι τόσο βεβαρημένη, ώστε η προθυμία σας να ανταποκριθείτε αμέσως στο κάλεσμά μου απέκτησε μέσα μου μια ξεχωριστή συναισθηματική σπουδαιότητα που με δένει μαζί σας και με κάνει να σας θεωρώ από δω και πέρα πρωτοπόρους στην νέα προσπάθειά μου.

Ένα άλλο στοιχείο που με βαραίνει είναι η σκέψη ότι στο βάθος κατανοήσατε αυτό που ονομάζω «νέα τακτική» που σημαίνει ότι τόσο εγώ όσο κι εσείς επωμιζόμαστε ένα βαρύ έργο που ζητά μια νέου είδους και πολύ ανώτερη υπευθυνότητα και σοβαρότητα, που απαιτούν από τον καθένα μας μεγάλη αφοσίωση στο νέο έργο μας.

Σας παρακαλώ να μη θεωρήσετε τα λόγια μου αυτά σαν προσπάθεια καθοδήγησης. Δέχομαι τον ρόλο του σκεπτόμενου που κατά καιρούς θέτει ιδέες και προτάσεις. Από κει και πέρα σκεφτείτε μόνοι σας πώς θα προχωρήσετε. Είμαστε ακόμα στην εποχή της σποράς. Με τη διαφορά ότι στα τρία χρόνια που πέρασαν από την ίδρυση της Κίνησης δημιουργήθηκε ήδη ένα μικρό δάσος, αποκλειστικά δικό μας, κατάλληλο να φιλοξενήσει θαρραλέους οδοιπόρους. Να ξεκουραστούν, να σκεφτούν, να εφοδιαστούν και να συνεχίσουν.

Εμένα με κυνηγά η σκέψη ότι από την εποχή που σκότωσαν τον Καποδίστρια έως σήμερα, είμαστε με τον α ή τον β τρόπο πιασμένοι στα δίχτυα των ξένων και των ντόπιων συνεργατών τους με ελάχιστες εξαιρέσεις. Αυτό με κάνει να πιστεύω ότι το μοναδικό όραμα για το οποίο ως Έλληνας αξίζει να θυσιάσω ακόμα και τη ζωή μου, είναι να ολοκληρώσω το έργο όλων των Ελλήνων αγωνιστών από το 1821 έως σήμερα, για μια ολοκληρωτικά ελεύθερη και ανεξάρτητη Ελλάδα. Με κάθε μέσον και με οποιαδήποτε θυσία. Όλα τα άλλα αποδείχθηκε ότι παρατείνουν την ξένη επικυριαρχία που αλλάζει απλώς μορφές για να μας ξεγελά. Έτσι αυτή τη στιγμή μου φτάνει ακόμα ένας μονάχα Έλληνας, ικανός να φορτωθεί το μεγάλο βάρος αυτού του Οράματος. Μονάχα έτσι μπορώ να κλείσω ήσυχος για πάντα τα μάτια μου.

Θα διαβάσατε ασφαλώς τα δύο άρθρα μου που αφορούν τα δύο κόμματα της σύγχρονης συστημικής Αριστεράς. Είναι καιρός που προβληματίζομαι αν θα έπρεπε να μιλήσω καθαρά για τόσο λεπτά και συγχρόνως καυτά θέματα, δεδομένου ότι μας φέρνουν σε μετωπική σύγκρουση με τις ηγεσίες των δύο κομμάτων. Βεβαίως κανείς από μας δεν αγνοεί τον άγριο πόλεμο που μας κάνουν ύπουλα, κυρίως στη βάση, εκεί που ζει και εργάζεται ο Λαός και που αναγκαστικά οι Σπιθιστές βρίσκονται σε συνεχή επαφή με τους οπαδούς αυτών των δύο κομμάτων. Αυτοί γνωρίζουν καλά τον πόλεμο που ξεκίνησε από την πρώτη μέρα που αναγγείλαμε την ίδρυση της Κ.Α.Π. και που είχε στόχο να διαλύσουν το λαϊκό κίνημα που γέννησαν οι ιδέες μας. Γιατί όπως αποδείχθηκε, όχι μόνο δεν ήθελαν και δεν θέλουν την δημιουργία ενός Πανεθνικού Πανελλήνιου Αντιστασιακού Κινήματος αλλά το θεωρούν ακόμα και επικίνδυνο και γι’ αυτό δηλώνουν με αυταρέσκεια ότι η παρουσία τους στη Βουλή αποτελεί ανάχωμα εναντίον του! Αν είναι δυνατόν ένα κόμμα της Αριστεράς να θεωρεί επικίνδυνη την παρουσία της λαϊκής αντίστασης κατά της Τρόικα μέσα σε συνθήκες που ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος τολμά να τις χαρακτηρίσει «κατοχικές»! «Έχουμε κατοχή», δήλωσε προχθές μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα! Αλλά και ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας του λαϊκού κινήματος ερχόταν όπως θα δούμε σε σύγκρουση με τις στρατηγικές και των δύο κομμάτων, των οποίων η επαναστατικότητα εξαντλείται στις λέξεις, ενώ η πολιτική τους τακτική τα οδηγεί σε ουσιαστικό συμβιβασμό με τα κέντρα εξουσίας.

Έρχεται τώρα η νέα απομόνωσή μας. γιατί ακριβώς και τα δύο κόμματα, που θεωρούν ότι μπορούν να δώσουν λύσεις έχοντας στόχο την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας μέσα από το Σύστημα, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ με τις εκλογές, το δε ΚΚΕ με την λαϊκή συσπείρωση κάτω από τον απόλυτο έλεγχό του. Ενώ βραχυπρόθεσμα όπως φάνηκε, δεν έχουν καμμία δυνατότητα να βοηθήσουν τον Λαό να βγει από τη βαθειά κρίση στην οποία τον έχει ρίξει το Σύστημα (ντόπιο και διεθνή) Επομένως οι διαφορές μας είναι τόσο στρατηγικού όσο και τακτικού χαρακτήρα.

Είναι όμως φανερό, ότι αυτές οι στρατηγικές οδηγούν σε αδιέξοδο, γιατί η πρώτη και αν ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτήσει την εκλογική πλειοψηφία (και αν φυσικά του επιτρέψουν να κυβερνήσει), θα είναι υποχρεωμένος να κινηθεί μέσα στα πλαίσια των δύο Συστημάτων Εξουσίας που ελέγχουν την χώρα. Ενός ξένου, του Ευρωπαϊκού και ενός ντόπιου, που όμως κι αυτό είναι ελεγχόμενο από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Όσο για τον δεύτερο στόχο, δηλαδή το ΚΚ στην περίπτωση αυτή το Λαϊκό, το ουσιαστικά ταξικό Μέτωπο κάτω απ’ την ηγεμονία της ηγεσίας του ΚΚΕ, πώς είναι δυνατόν να κατακτήσει μέσα στις σημερινές συνθήκες τόση και τέτοια δύναμη, ώστε να επιβάλει το πρόγραμμά του; Ένα πρόγραμμα ριζικών αλλαγών σε όλα τα επίπεδα, που θα το φέρει σε σφοδρή σύγκρουση με το ντόπιο Σύστημα Εξουσίας και τους «προστάτες» του: Ευρώπη, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ. Με εκλογές ή με επανάσταση;

Και επειδή οι ιθύνοντες γνωρίζουν καλά ότι οι πολιτικές που προτείνουν είναι ουτοπικές, φροντίζουν να τις κρύβουν, ενώ στην πράξη επιδιώκουν να πείσουν και να καθησυχάσουν Ευρώπη, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ με την στάση τους και ιδιαίτερα με την ενεργό συμμετοχή τους στο Κέντρο Εξουσίας του Συστήματος, την αμαρτωλή Βουλή των Μνημονίων, ότι όχι μόνο δεν σκέφτονται να επιδιώξουν ριζοσπαστικές λύσεις αλλά και ότι αυτή η επιλογή τους αποτελεί «ανάχωμα» εναντίον των «οχλοκρατικών» και «ανεύθυνων» κινημάτων του δρόμου δείχνοντας βασικά το Κίνημά μας. Με άλλα λόγια οι ηγεσίες, αφοσιωμένες στις μακροπρόθεσμες στρατηγικές τους επιδιώξεις, δεν κάνουν σχεδόν τίποτα για να βοηθήσουν εδώ και τώρα τον Λαό μας να βγει από τον λάκκο στον οποίο τον έχουν ρίξει. Διασπασμένα και πολεμώντας το ένα το άλλο αποκαρδιώνουν τον Λαό. Και επί πλέον πολεμούν κάθε άλλη δύναμη (όπως την Σπίθα) που προσπαθεί να ενώσει τον Λαό.

Στο τρίτο μέρος της 3ης Συμφωνίας μου (1983) βάζω μονάχα ένα στίχο: «Είμαστε όλοι μαζί κυκλωμένοι». Αυτή είναι η θέση της Σπίθας σήμερα. Οφείλω να σας το πω. Και να προσθέσω ότι κατανοώ τον φόβο και την απογοήτευση που προκαλεί αυτή η ζοφερή εικόνα. Δεδομένου ακόμα και ότι ο ελληνικός λαός φαίνεται να συνειδητοποιεί αυτή την απόλυτη κύκλωση που τον απογοητεύει, τον φοβίζει και τον αποτρέπει από κάθε προσπάθεια που θα τον έφερνε σε σύγκρουση με το Σύστημα Εξουσίας χωρίς να έχει πιθανότητα επιτυχίας είτε οδό διαφυγής σε περίπτωση επίθεσης των δυνάμεων της Εξουσίας.

Διότι οι έως χτες αντι-εξουσιαστές λειτουργούν συνειδητά ως «ανάχωμα». Που σημαίνει: κυκλική και απόλυτη παγίδευση. Γεγονός που ακυρώνει κάθε προσπάθεια για έξοδο από την κρίση με τις πολιτικές που προτείνουν τα δύο κόμματα. Δηλαδή τη λύση μέσα από το Σύστημα.

Επομένως αν για κάποιους αυτή η μοναξιά σημαίνει παραίτηση από την κοινή μας προσπάθεια, δηλώνω ότι τους κατανοώ πλήρως. Κι εγώ αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι οι εξελίξεις μας έχουν μεταβάλει σε ένα νέο Αρκάδι! Και φυσικά θα ήταν ασυγχώρητα εγωιστικό να θέλω να ανατιναχθείτε μαζί μου.

Η μόνη λύση που βρίσκω προς το παρόν είναι αυτή που σας πρότεινα με τη Δήλωσή μου στις 30 Μαρτίου του 2013. Δηλαδή ανεξάρτητες Σπίθες με μοναδικό βασικό κοινό σημείο συνάντησης την Ιστοσελίδα της Κίνησης. Που είναι ένας τόπος γνωριμίας, διατύπωσης απόψεων και προτάσεων για κοινή δράση.

Επειδή σ’ αυτή τη φάση θα πολλαπλασιαστούν τα βέλη που είναι έτοιμοι να μου ρίξουν και να μου ξαναρίξουν εχθροί και άσπονδοι φίλοι, υποχρεώνομαι για να υπερασπιστώ κατ’ αρχήν την ορθότητα των αναλύσεων, των προτάσεών μου από το 1960 έως σήμερα αλλά και την ακεραιότητά μου, τη συνέπεια, την στάση μου και προ παντός το ήθος μου που κατάφερα να το διατηρήσω κρυστάλλινο ως τα βαθειά μου γεράματα, να γνωστοποιώ τις σκέψεις και τις πράξεις που με οδήγησαν στον ανηφορικό δρόμο της ζωής μου υπενθυμίζοντας γεγονότα και εξελίξεις.

Είμαι βέβαιος ότι αυτό θα βοηθήσει όσους αποφασίσουν να παραμείνουν στο πλευρό μου. Θέλω να σας προφυλάξω και να σας εξοπλίσω, γιατί μας περιμένουν δύσκολες μέρες.

Από την προσωπική μου πείρα οφείλω να σας πω ότι οι δυσκολίες σταματούν τη στιγμή που θα πάρει κανείς την μεγάλη απόφαση. Επομένως προχωρώ… Όπως είπα, το κύριο πρόβλημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει αυτή τη στιγμή είναι ο καθορισμός της τακτικής που θα πρέπει να ακολουθήσουμε. 

Πιστεύω ότι με τα τρία άρθρα μου (Αμερικανοκρατία, Αόρατος Πόλεμος και Παλλαϊκό Μέτωπο-ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ) προσδιορίζω με αρκετή σαφήνεια την πορεία μας από δω και στο εξής… Όμως η μεγάλη απόφαση προϋποθέτει σοβαρή ενημέρωση, σκέψη, προβληματισμό, ωριμότητα, υπευθυνότητα και προ παντός εμπιστοσύνη μεταξύ μας και συντροφικότητα. Από μια άποψη δικαιούμαστε να αισθανόμαστε υπερήφανοι, γιατί παραμείναμε όρθιοι στις επιθέσεις και πιστοί στις αρχές μας.

Εμένα δεν με πειράζει που η περικύκλωση φέρνει σκοτάδι, γιατί έτσι οι Σπίθες θα λάμπουν καλλίτερα και δυνατότερα. Η πείρα μου με έχει πείσει πως όταν ακολουθείς τον σωστό δρόμο της Αρμονίας, που σημαίνει Ελευθερία, στο τέλος θα επικρατήσεις, γιατί το επιτάσσει η νομοτέλεια της ζωής. Το χάος είναι θάνατος και σήμερα οι εχθροί μας είναι αυτοί που υπηρετούν το χάος, δηλαδή τον θάνατο. Όμως η ιστορία διδάσκει ότι τελικά οδηγούνται οι ίδιοι πρώτα στον ηθικό θάνατο και σβήνουν από την ιστορική μνήμη των λαών όσοι κατά καιρούς φιλοδοξούν βασισμένοι στο χάος να οδηγήσουν τους ανθρώπους στην καταστροφή και τον θάνατο. Αυτός που σας μιλά είναι η ζωντανή απόδειξη γι’ αυτά. Αρχίζοντας από τον Χίτλερ και φτάνοντας ως τον Παπαδόπουλο, σκεφτείτε πόσοι παντοδύναμοι Διάβολοι πέρασαν πάνω από το κεφάλι μου προσπαθώντας να με τσακίσουν, να με πνίξουν και να με ενταφιάσουν. Όμως πού βρίσκονται αυτοί και πού και πώς είμαι εγώ; Γι’ αυτό και βλέπω σήμερα τους νέους παντοδύναμους διαβόλους που προσπαθούν να μας τσακίσουν, να μας πνίξουν και να μας ενταφιάσουν, με ένα ελαφρό ειρωνικό μειδίαμα. Λόγω σωματικής διάπλασης τους βλέπω υποχρεωτικά αφ’ υψηλού, μιας και είμαι βέβαιος ότι αργά ή γρήγορα θα πάνε να συναντήσουν τους ομοούσιούς τους Χίτλερ, Φρειδερίκη, Παπαδόπουλο και Σία στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

Φυσικά δεν θα πέσουν από μόνοι τους. Ούτε με βουλευτικές ερωτήσεις και επερωτήσεις. Ούτε με επαναστάτες φρουρούμενους από άνδρες των ΜΑΤ και εισπράττοντες παχυλούς μισθούς και κρατικές εκδουλεύσεις, την ίδια στιγμή που η Βουλή στην οποία συμμετέχουν έχει ψηφίσει μισθούς που φθάνουν ακόμα και τα 200 € τον μήνα. Ενώ οι άνεργοι -κυρίως νέοι- σε λίγο θα φτάνουν τα δύο εκατομμύρια…

Όσον αφορά τους ανόητους εγκεφάλους που μας κατηγορούν για «πράκτορες» επειδή μιλάμε για Εθνική Ανεξαρτησία και συνθήκες ξένης κατοχής, τους θυμίζω ότι η πληγή της Ανεργίας είναι πολύ χειρότερη από τις σφαίρες των SS, γιατί η πρώτη χτυπά όλο τον Λαό, ενώ οι δεύτερες χτυπούσαν βασικά την ένοπλη πρωτοπορία του: τους μαχητές, τους αντάρτες.

Γι’ αυτό επιμένω να λέω ότι η επίθεση των Τραπεζών είναι χειρότερη από εκείνη των τανκς και ότι η ζημιά από την πολιτική των κατοχικών κυβερνήσεων που εφαρμόζανε τις εντολές της Γερμανίας του Χίτλερ ήταν ηπιότερη από αυτή των Κυβερνήσεων των Μνημονίων που ακολουθούν τις προσταγές της Γερμανίας της Μέρκελ.

Επομένως για την Σπίθα ο μέγιστος στόχος είναι η κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Την τακτική μας από δω και μπρος θα την χαράζουμε ξεκινώντας από την διαπίστωση ότι η ξένη εξάρτηση έχει δημιουργήσει στην χώρα μας συνθήκες ξένης κατοχής.

Αυτό είναι το Πασχαλινό μήνυμά μου προς όλους εσάς, τους Σπιθιστές και τις Σπιθίστριες. Εύχομαι ο αγώνας σας να βρει την απήχηση που έχει τόση ανάγκη σήμερα ο λαός μας, ώστε να μην χρειαστεί ένα νέο Αρκάδι για να λάμψει η Αλήθεια, να φωτιστούν οι συνειδήσεις και να ελευθερωθούν ο λαός και η πατρίδα μας οριστικά και τελειωτικά!

ΠΑΣΧΑ 2013

Μίκης Θεοδωράκης