Μιά απλή ανθρώπινη συνάντηση μπορεί να φέρει την σπίθα

Γράφει ο Νίκος Λυγερός
 

Αυτήν την περίοδο, όπου κανείς πια δεν πιστεύει σε τίποτα, μια απλή συνάντηση ανθρώπινη, αρκεί να φέρει την απαραίτητη σπίθα όχι για να γίνει φωτιά, αλλά για να διαδώσει το φως και να ξεφύγουμε επιτέλους από το σκοταδισμό. Εκτός κοινωνικού πλαισίου υπάρχει αυτή η ανθρωπιά που αγωνίζεται για την πατρίδα, γιατί δεν μπορεί να αφήσει τους άλλους να καταπατάνε δίχως να μπει στην αντίσταση. Όταν όμως συνειδητοποιείς την ηλικία των ανθρώπων που έρχονται και ζουν σε αυτή τη συνάντηση, καταλαβαίνεις ότι δεν μιλούν για το μέλλον τους, αφού δεν έχουν πια αλλά αποκλειστικά για των άλλων, τότε αντιλαμβάνεσαι βαθύτερα την έννοια της θυσίας και του αλτρουισμού. Και κάθε λέξη που θα ειπωθεί είναι ένα στίγμα της ιστορίας, για να προετοιμαστεί το μέλλον της πατρίδας, τότε σε γεμίζει με περισσότερη ανθρωπιά η όλη προσπάθεια. Τότε ο καθένας νιώθει τόσο βαθιά την προσφορά των άλλων, που θέλει να δώσει ακόμα περισσότερο από τον εαυτό του. Έτσι βλέπεις την ενεργοποίηση της κενότητας που παλεύει ενάντια στο κενό της βαρβαρότητας, διότι υπάρχει ανάγκη. Και μετά σ’ αυτή την αναζήτηση της αλήθειας βλέπεις ξαφνικά να παρουσιάζεται η ομορφιά μέσω της μουσικής που σ’ αγγίζει στην καρδιά, για να σου γεμίσει το μυαλό με σκέψεις.

Όταν ακούσαμε την τρίτη συμφωνία

Όταν ακούσαμε την τρίτη συμφωνία

κάτω από την Ακρόπολη

είδαμε ξαφνικά τον Σολωμό

από το Ιόνιο και τον Καβάφη

από την Ανατολική Μεσόγειο

να έρχονται μαζί μας

με το κάλεσμα του Μίκη

για να δείξουν στον λαό μας

το φωτεινό μονοπάτι

που πρέπει να πάρει

ακόμα κι όταν σβήσουν

και οι τελευταίες σπίθες

για να μην χαθεί

στον σκοταδισμό της κοινωνίας

και να μπορέσει επιτέλους

ν' αγγίξει με την ανθρωπιά του

τα διαχρονικά στοιχεία

της Ανθρωπότητας και του Χρόνου,

έτσι νιώσαμε ότι μπορούμε

ακόμα και τώρα ν' αλλάξουμε

τον αναλλοίωτο κόσμο

και να ζήσουμε τον επόμενο.