ΜΑΝΑ .... ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ

Μάνα δε θα το πιστέψεις αυτό που γίνεται εδώ…

Ήρθανε κάποιοι πατριώτες και πήραν την Ελλάδα μας….Τη ξεγύμνωσαν και τη περιέφεραν στο κόσμο…Τη ντρόπιασαν μάνα…Και αφού την άφησαν να τη φτύνουν όλοι οι βάρβαροι καμώθηκαν πως την έσωσαν…Ναι, έτσι μας είπαν…Αφού δε πέθανε να είμαστε ευτυχισμένοι….

Και εμείς δειλοί και ανόητοι ησυχάσαμε….Λίγο μετά όμως είδαμε αρπακτικά πάνω της…Κι η Ελλάδα μας ξεγυμνω...μένη και ντροπιασμένη…Τα βλέπαμε να ορέγονται τις σάρκες της….Και ήρθαν πάλι οι πατριώτες και είπαν ας την αφήσουμε μωρέ λίγο στα όρνεα…Δε θα τη σκοτώσουν….Θα γίνει αυτό και τέλος…Θα έχουμε πάτο στο βαρέλι και στο κατήφορο….Κι εμείς θυμωμένοι αλλά δειλοί το αφήσαμε να γίνει…

Τώρα ξέρεις τι βλέπω μάνα….; Αυτοί οι πατριώτες την έδεσαν σε πάσαλο και ετοιμάζονται να τη κάψουν….Ναι μάνα με κορόιδεψαν….

Έπρεπε να τη δω εκεί δεμένη για να καταλάβω…Και τότε μάνα σήκωσε το βλέμμα της και με κοίταξε ….Και ξέρεις πως με κοίταζε…;;Όπως είχε κοιτάξει και τους προγόνους μου στο Μαραθώνα και τις Θερμοπύλες….Έτσι όπως κοίταξε και αυτούς στη Σαλαμίνα….

Έτσι κοιτούσε και το Παλαιολόγο στη Πόλη…Έτσι μάνα κοίταζε το παππού σου το Αθάνατο το 1821….Έτσι κοίταζε και το παππού το 1940…

Και εκείνοι μάνα έτρεξαν και την έσωσαν…Πολλοί κάηκαν αντί για εκείνη αλλά την έσωσαν….

Εμένα τι με κρατάει εδώ….;

Τίποτα μάνα…..Πάω να πέσω στη φωτιά…Ή θα τη σώσω ή καλύτερα να καώ εγώ αντί για εκείνη….Ναι μάνα….Το πήρα απόφαση…Αφού τη πρόδωσαν όσοι καμώνονταν ότι θα τη σώσουν, θα τη σώσω εγώ….

Το χρωστάω σε Εκείνη...Το χρωστάω σε σένα μάνα που με κοιτάς από ψηλά....Το χρωστάω στο παιδί μου...

Αυτό είναι το μόνο χρέος και θα το εξοφλήσω μέχρι κεραίας μάνα...Το ορκίζομαι...